ဆုံးျဖတ္မေစာပါနဲ႕

ရထားတစ္စင္းေပၚမွာေပါ့…
၂၄ ႏွစ္အ႐ြယ္ေကာင္ေလးက ရထားျပဴတင္းေပါက္ကေနအျပင္ကိုၾကည့္ေနရင္း ေအာ္ေျပာလိုက္တယ္…
“အေဖ …ၾကည့္ပါဦး …သစ္ပင္ေတြက ေနာက္မွာက်န္ခဲ့တယ္ေနာ္…ေဟ..ေဟး…”
သူ႕အေဖကေတာ့ ၿပဳံးေနပါတယ္…။ သူတို႔နဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ခုံက
လင္မယားႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ေကာင္ေလးရဲ႕ ကေလးကလားအျပဳအမူ အေျပာအဆိုေတြၾကည့္ၿပီး မ်က္ေစာင္းထိုးေနတာေပါ့…။ ေကာင္ေလးက ႐ုတ္တရက္ထေအာ္ေျပာျပန္ပါတယ္…။
“ ဟာ…အေဖ…ၾကည့္ပါဦးဗ်…တိမ္ေတြက က်ေနာ္တို႔ေနာက္လိုက္လာတယ္ေနာ္…”
ဟိုလင္မယားႏွစ္ေယာက္က သည္းမခံနိုင္ေတာ့ဘဲ ေကာင္ေလးအေဖ အဖိုးႀကီးကိုေျပာလိုက္တယ္…။
“ ေကာင္ေလးကို…ဆရာဝန္ျပဖို႔ေတာ့လိုၿပီထင္တယ္…”
အဖိုးႀကီးကလည္း ၿပဳံးၿပဳံးေလးပဲ ျပန္ေျဖပါတယ္…
“ ဆရာဝန္ျပၿပီးပါၿပီ…ခုပဲက်ဳပ္တို႔ေဆး႐ုံကျပန္လာၾကတာ…က်ဳပ္သားက ေမြးရာပါ မ်က္စိကြယ္ေနခဲ့တာ… ဒီေန႕ဟာ သူ ေလာကႀကီးကို ပထမဆုံးျမင္ေတြ႕ခြင့္ရတဲ့ေန႕ေပါ့…”
ေလာကမွာရွိသမွ်လူအားလုံးဟာ သူ႕အေၾကာင္းနဲ႕သူ ရွိေနၾကပါတယ္…သူတို႔အေၾကာင္းကို ေသခ်ာမသိဘဲ သူတို႔ကိုဆုံးျဖတ္မေစာလိုုက္ပါနဲ႕…
                                                                          Credit to ဦးသုည 
                                                                             ကေနာင္ News