မိဘဘ၀ေရာက္ေနတာေတာင္ မျမင္မိတဲ႔ မိဘေက်းဇူး


လူဆိုတာတစ္ခါတစ္ေလ တစ္ဖက္ ( one direction ) ဘဲျမင္တတ္တယ္...
မိဘေက်းဇူးရွိမွန္းသိေပမယ္႔ ကိုယ္သားသမီးရတာေတာင္ ကုိယ္႔မိဘေက်းဇူးကို မျမင္တတ္ပါဘူး။ကိုယ္႔သားသမီးကို
အသည္းခိုက္ေအာင္ ခ်စ္တတ္ေပမယ္႔ ကိုယ္႔မိဘ ကိုသတိမရပါဘူး။
ငါ႔ အေမ တုန္းက ငါကို ဘယ္လို လုပ္ေပးခဲ႔ မွာဘဲ။
ငါ႔ အေဖ ဆိုလည္းဒီလိုဘဲ ျဖစ္မွာလို႔ စဥ္းစားဖို႔ ကိုသတိမရတာပါ။
ကိုယ္႔သားသမီးကို ဘယ္လိုခ်စ္တာ..ဘာလုပ္ေပးရမွာ..
စိတ္ဘယ္လိုပူတာ..ဘယ္လို ဂရုစိုက္ရမယ္ စတာေတြ
 ေတြးေနေပမယ္႔ ကိုယ္ငယ္စဥ္က ကိုယ္႔ကိုလည္းဒီလို ပူပန္ေတြးေတာခဲ႔တာ ကိုယ္႔မိဘဆိုတာကို စဥ္းကို မစဥ္းစားမိတဲ႔သူေတြရွိပါတယ္။မိဘေနရာေရာက္ေနေပမယ္႔ 
ကိုယ္႔မိဘ ကသတ္သတ္..ကိုယ္႔သားသမီးကသတ္သတ္ ျမင္ေနျပီး သားသမီးကိုသာ ဂရုစိုက္ျပီး မိဘကို စြန္႔ပစ္ထားၾကတဲ႔သူေတြ ရွိပါတယ္။၀ဋ္ဆိုတာ လည္တတ္တာမို႔
 ကိုယ္သားသမီးအလွည္႔ၾကရင္လည္း ကိုယ္႔ကို ေမ႔ေနမွာပါ။
စိုက္ေသာအပင္၏ အသီးကို စားသံုးရ၏ လို႔ ဆိုသလို ဘာအပင္ေတြ စိုက္မယ္ဆိုတာ ကိုယ္႔ဘာသာေရြးၾကပါ။
အခ်ိဳစားခ်င္ အခ်ိဳသီးစိုက္..အခါးသီးစုိက္ျပီး အခ်ိဳသီးစားခ်င္လို႔ မရဘူးဆိုတာ သတိေပးရင္း မိဘကို ကိုယ္မိဘ ဘ၀ေရာက္ေနတာေတာင္ သတိမရတဲ႔ သားသမီးမ်ိဳးမျဖစ္ေအာင္ အသိေပးလိုက္ရပါတယ္။
ေမတၱာျဖင္႔
မနန္းမြန္း(အႏွိဳင္းမဲ႔စာတိုေပစမ်ား)

Comments

Popular posts from this blog

ကိုယ့္ဘ၀ကို မေက်နပ္ဘဲ လိင္အဂၤါႀကီးခ်င္သူမ်ား အထူးသတိျပဳဖတ္သင့္မွတ္သားစရာစာ (က်န္းမာေရးအျမင္ႏွင့္သာဖတ္ပါရန္)

အပ်ိဳ၊ အပ်ိဳစစ္ႏွင့္ အပ်ိဳစင္

Virginity (1) အပ်ိဳ တကယ္စစ္ပါတယ္ (အသက္ ၁၈ ႏွစ္ျပည့္မွ ဖတ္ပါ)