''တစ္သက္မေမ့စရာအစ ခိုးရာလုိက္ေျပးတဲ့ည''(ျဖစ္ရပ္မွန္)
အဲ့ဒီေန႔ေလးကို ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ဘူး။ ေသသည္အထိ အရိုးထဲကေနစြဲေနမယ့္ေန႔တစ္ေန႔ပါပဲ။
''တစ္သက္မေမ့စရာအစ ခိုးရာလုိက္ေျပးတဲ့ည''. . . ေၾသာ္ . . ေခါင္းစဥ္ေၾကာင့္ ဆင္ဆာလုိ႔ေတာ့ မထင္လုိက္ပါနဲ႔ေနာ္။ ဒီေခါင္းစဥ္တပ္လုိက္ရတာက အေၾကာင္းရွိလုိ႔ပါ။ အေၾကာင္းရင္းက ဒီလုိပါ . . .
ကၽြန္မက အိမ္မွာအငယ္ဆံုးေလ။ အငယ္ဆံုးဆုိေတာ့ အားလံုးသိတဲ့အတုိင္း မိဘေတြရဲ႕အခ်စ္ဆံုးေလးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အပ်ံသင္စအရြယ္ဆုိေတာ့ အခ်စ္ကိုပဲ ယံုျပီးပံုအပ္လုိ႔ အစ္ကို႔ေနာက္ကုိ လုိက္ခဲ့ပါတယ္။ ခိုးရာလုိက္ေျပးတယ္ေပါ့။ အတုိခ်ဳပ္ေျပာရရင္ အစ္ကို႔ရဲ႕အဘြားေတြရွိရာ ျမိဳ႕ေလးဆီ ေရာက္သြားေတာ့ လူၾကီးေတြက ကၽြန္မတုိ႔အတြက္ အခန္းေလးတစ္ခန္းစီစဥ္ေပးတယ္။ သူတုိ႔ကေတာ့ အိမ္ေရွ႕ဘုရားစဥ္ေရွ႕မွာ အိပ္ၾကတယ္။ ကၽြန္မတုိ႔ေရာက္သြားခ်ိန္မွာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္လည္း ေရာက္ေနေတာ့ အဘြားနဲ႔ အဲ့ဒီ အမ်ိဳးသမီးက အတူအိပ္တယ္။
ဒီလုိနဲ႔ညဥ့္နက္လာေရာ. . .အိပ္မယ္လုိ႔လုပ္တဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ေခါင္းရင္းနားကေန တရွပ္ရွပ္နဲ႔ ေျခသံေတြ စၾကားရပါေတာ့တယ္။ အစ္ကို႔ကို ကၽြန္မကေမးတယ္။ ၾကားလားေပါ့။ သူက ေခြးတုိးတာေနမွာပါတဲ့။ ဟုတ္မွာပါ ေခါင္းရင္းမွာ ျခံဳပုတ္ေတြရွိတာကိုး။ ဒါနဲ႔ ေနလုိက္ေရာ။ ခဏၾကာေတာ့ ေတာက္ေခါက္သံေတြ ထပ္ၾကားရတယ္။ အစ္ကို႔ကို ေမးလုိက္တယ္။ ၾကားလားေပါ့။ သူလည္း ၾကားတယ္။ သူက ေၾကာက္တတ္တဲ့လူ မဟုတ္ဘူး။ ေျပာရရင္ေတာ့ လက္ရဲဇက္ရဲရွိတယ္။ ရန္ျဖစ္ရမွာလည္း ၀န္မေလးဘူး။ သူ တံခါးဖြင့္ၾကည့္တယ္။ ဘာမွ မရွိဘူး။ ဒါနဲ႔ သူက စိန္ေခၚလုိက္တယ္။
'' ဟိတ္ေကာင္ သတၱိရွိရင္ လာခဲ့ လာမေျခာက္နဲ႔''
တံခါးပိတ္လိုက္တယ္ ။ နားစြင့္ၾကည့္တယ္။ မၾကားရေတာ့ဘူး။ အိပ္ေတာ့မယ္ဆုိျပီး ကုတင္ေပၚတက္ခ်ိန္မွာပဲ ကၽြန္မ ၾကက္သီးေတြ ထလာတယ္။ ျပီးေတာ့ အခန္းထဲကို တစ္ေယာက္ေယာက္၀င္လာသလုိမ်ိဳးၾကီးျဖစ္သြားတယ္။ ကုတင္ေတြကလည္း ငလ်င္လႈပ္သလုိ ရမ္းခါေနတယ္။ ကၽြန္မ အရမ္းေၾကာက္သြားတယ္။ ေတာ္ေတာ္ၾကမ္းတာကိုး။
အစ္ကိုကလည္း ေဒါသေတြထြက္ေနတယ္။ သူက လူလူခ်င္းဆို သူေသကိုယ္ေသ ခ်ရဲတယ္ေလ။ ခုဟာက ဘာမွမွ မျမင္ရတာကိုး။
ကၽြန္မလည္း အဘြားေရ အဘြားဟာၾကီးက ေျခာက္တယ္ေတာ့ဆုိျပီး အိမ္ေရွ႕ကိုေျပးေတာ့တာပဲ။ အံ့ၾသဖုိ႔ေကာင္းတာက ဒီေလာက္ ၀ုန္းဒိုင္းၾကဲေနတာေတာင္ အိမ္ေရွ႕မွာ အိပ္ေနတဲ့သူေတြက လံုး၀မႏုိးၾကတာပဲ။ သူတုိ႔ကေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးပါပဲ။ ေရမန္းေတြတုိက္ျပီး ကၽြန္မတုိ႔ကို ဘုရားစင္ေရွ႕မွာအိပ္ခုိင္းတယ္။ သူတုိ႔ကေတာ့ အခန္းထဲမွာ သြားအိပ္ၾကတယ္။ ဘုရားစင္ေရွ႕မွာ အိပ္မလုိ႔ပဲရွိေသးတယ္။ ေတာက္ေခါက္သံေတြနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္သံေတြ ၾကားရျပန္ေရာ။ အခန္းထဲကလူေတြကေတာ့ အ့ံၾသပါတယ္။ တခူးခူးနဲ႔အိပ္လုိ႔ေပါ့။ ကၽြန္မလည္း မနက္မုိးလင္းဖုိ႔ပဲ ဆုေတာင္းေနမိတယ္။
ေနာက္တစ္ေန႔မွ လူၾကီးေတြကေျပာျပတယ္။ အိမ္မွာေရာက္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီး ေယာက်္ားက ဆံုးသြားတာ တစ္ပတ္မျပည့္ေသးဘူးတဲ့။ သူ႔မိန္းမငယ္ငယ္ေလးကို စိတ္မခ်လုိ႔ လုိက္ရွာတာေနမွာတ့ဲ။ အဲ့ဒီအမ်ိဳးသမီးကလညး္ အိမ္မွာေျခာက္လုိ႔ မေနရဲဘဲ ဒီအိမ္မွာ လာအိပ္ေနတာ သံုးရက္ေလာက္ရွိျပီတဲ့။ အရင္ရက္ေတြတုနး္က ကၽြန္မတုိ႔ေနတဲ့ အခန္းမွာ အိပ္တာတဲ့ေလ။ သူတုိ႔က ကၽြန္မတုိ႔ ေၾကာက္မွာစုိးလုိ႔ မေျပာတာတဲ့။ သူ႔မိန္းမကို မေတြ႔လုိ႔လုိက္ရွာေနတာတဲ့။
ေၾသာ္ ခိုးေျပးတဲ့ညမွာပဲ မိန္းမေပ်ာက္လုိ႔လုိက္ရွာတဲ့ သရဲနဲ႔ေတြ႔ျပီး အသက္မထြက္တာ ကံေကာင္းတယ္ေျပာရမယ္။
PS : ဒီအျဖစ္ပ်က္ေလးက subootalk ရဲ႕ အေဒၚလင္မယားရဲ႕ တကယ့္အျဖစ္ပ်က္ေလးပါ။
subootslk
''တစ္သက္မေမ့စရာအစ ခိုးရာလုိက္ေျပးတဲ့ည''. . . ေၾသာ္ . . ေခါင္းစဥ္ေၾကာင့္ ဆင္ဆာလုိ႔ေတာ့ မထင္လုိက္ပါနဲ႔ေနာ္။ ဒီေခါင္းစဥ္တပ္လုိက္ရတာက အေၾကာင္းရွိလုိ႔ပါ။ အေၾကာင္းရင္းက ဒီလုိပါ . . .
ကၽြန္မက အိမ္မွာအငယ္ဆံုးေလ။ အငယ္ဆံုးဆုိေတာ့ အားလံုးသိတဲ့အတုိင္း မိဘေတြရဲ႕အခ်စ္ဆံုးေလးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အပ်ံသင္စအရြယ္ဆုိေတာ့ အခ်စ္ကိုပဲ ယံုျပီးပံုအပ္လုိ႔ အစ္ကို႔ေနာက္ကုိ လုိက္ခဲ့ပါတယ္။ ခိုးရာလုိက္ေျပးတယ္ေပါ့။ အတုိခ်ဳပ္ေျပာရရင္ အစ္ကို႔ရဲ႕အဘြားေတြရွိရာ ျမိဳ႕ေလးဆီ ေရာက္သြားေတာ့ လူၾကီးေတြက ကၽြန္မတုိ႔အတြက္ အခန္းေလးတစ္ခန္းစီစဥ္ေပးတယ္။ သူတုိ႔ကေတာ့ အိမ္ေရွ႕ဘုရားစဥ္ေရွ႕မွာ အိပ္ၾကတယ္။ ကၽြန္မတုိ႔ေရာက္သြားခ်ိန္မွာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္လည္း ေရာက္ေနေတာ့ အဘြားနဲ႔ အဲ့ဒီ အမ်ိဳးသမီးက အတူအိပ္တယ္။
ဒီလုိနဲ႔ညဥ့္နက္လာေရာ. . .အိပ္မယ္လုိ႔လုပ္တဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ေခါင္းရင္းနားကေန တရွပ္ရွပ္နဲ႔ ေျခသံေတြ စၾကားရပါေတာ့တယ္။ အစ္ကို႔ကို ကၽြန္မကေမးတယ္။ ၾကားလားေပါ့။ သူက ေခြးတုိးတာေနမွာပါတဲ့။ ဟုတ္မွာပါ ေခါင္းရင္းမွာ ျခံဳပုတ္ေတြရွိတာကိုး။ ဒါနဲ႔ ေနလုိက္ေရာ။ ခဏၾကာေတာ့ ေတာက္ေခါက္သံေတြ ထပ္ၾကားရတယ္။ အစ္ကို႔ကို ေမးလုိက္တယ္။ ၾကားလားေပါ့။ သူလည္း ၾကားတယ္။ သူက ေၾကာက္တတ္တဲ့လူ မဟုတ္ဘူး။ ေျပာရရင္ေတာ့ လက္ရဲဇက္ရဲရွိတယ္။ ရန္ျဖစ္ရမွာလည္း ၀န္မေလးဘူး။ သူ တံခါးဖြင့္ၾကည့္တယ္။ ဘာမွ မရွိဘူး။ ဒါနဲ႔ သူက စိန္ေခၚလုိက္တယ္။
'' ဟိတ္ေကာင္ သတၱိရွိရင္ လာခဲ့ လာမေျခာက္နဲ႔''
တံခါးပိတ္လိုက္တယ္ ။ နားစြင့္ၾကည့္တယ္။ မၾကားရေတာ့ဘူး။ အိပ္ေတာ့မယ္ဆုိျပီး ကုတင္ေပၚတက္ခ်ိန္မွာပဲ ကၽြန္မ ၾကက္သီးေတြ ထလာတယ္။ ျပီးေတာ့ အခန္းထဲကို တစ္ေယာက္ေယာက္၀င္လာသလုိမ်ိဳးၾကီးျဖစ္သြားတယ္။ ကုတင္ေတြကလည္း ငလ်င္လႈပ္သလုိ ရမ္းခါေနတယ္။ ကၽြန္မ အရမ္းေၾကာက္သြားတယ္။ ေတာ္ေတာ္ၾကမ္းတာကိုး။
အစ္ကိုကလည္း ေဒါသေတြထြက္ေနတယ္။ သူက လူလူခ်င္းဆို သူေသကိုယ္ေသ ခ်ရဲတယ္ေလ။ ခုဟာက ဘာမွမွ မျမင္ရတာကိုး။
ကၽြန္မလည္း အဘြားေရ အဘြားဟာၾကီးက ေျခာက္တယ္ေတာ့ဆုိျပီး အိမ္ေရွ႕ကိုေျပးေတာ့တာပဲ။ အံ့ၾသဖုိ႔ေကာင္းတာက ဒီေလာက္ ၀ုန္းဒိုင္းၾကဲေနတာေတာင္ အိမ္ေရွ႕မွာ အိပ္ေနတဲ့သူေတြက လံုး၀မႏုိးၾကတာပဲ။ သူတုိ႔ကေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးပါပဲ။ ေရမန္းေတြတုိက္ျပီး ကၽြန္မတုိ႔ကို ဘုရားစင္ေရွ႕မွာအိပ္ခုိင္းတယ္။ သူတုိ႔ကေတာ့ အခန္းထဲမွာ သြားအိပ္ၾကတယ္။ ဘုရားစင္ေရွ႕မွာ အိပ္မလုိ႔ပဲရွိေသးတယ္။ ေတာက္ေခါက္သံေတြနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္သံေတြ ၾကားရျပန္ေရာ။ အခန္းထဲကလူေတြကေတာ့ အ့ံၾသပါတယ္။ တခူးခူးနဲ႔အိပ္လုိ႔ေပါ့။ ကၽြန္မလည္း မနက္မုိးလင္းဖုိ႔ပဲ ဆုေတာင္းေနမိတယ္။
ေနာက္တစ္ေန႔မွ လူၾကီးေတြကေျပာျပတယ္။ အိမ္မွာေရာက္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီး ေယာက်္ားက ဆံုးသြားတာ တစ္ပတ္မျပည့္ေသးဘူးတဲ့။ သူ႔မိန္းမငယ္ငယ္ေလးကို စိတ္မခ်လုိ႔ လုိက္ရွာတာေနမွာတ့ဲ။ အဲ့ဒီအမ်ိဳးသမီးကလညး္ အိမ္မွာေျခာက္လုိ႔ မေနရဲဘဲ ဒီအိမ္မွာ လာအိပ္ေနတာ သံုးရက္ေလာက္ရွိျပီတဲ့။ အရင္ရက္ေတြတုနး္က ကၽြန္မတုိ႔ေနတဲ့ အခန္းမွာ အိပ္တာတဲ့ေလ။ သူတုိ႔က ကၽြန္မတုိ႔ ေၾကာက္မွာစုိးလုိ႔ မေျပာတာတဲ့။ သူ႔မိန္းမကို မေတြ႔လုိ႔လုိက္ရွာေနတာတဲ့။
ေၾသာ္ ခိုးေျပးတဲ့ညမွာပဲ မိန္းမေပ်ာက္လုိ႔လုိက္ရွာတဲ့ သရဲနဲ႔ေတြ႔ျပီး အသက္မထြက္တာ ကံေကာင္းတယ္ေျပာရမယ္။
PS : ဒီအျဖစ္ပ်က္ေလးက subootalk ရဲ႕ အေဒၚလင္မယားရဲ႕ တကယ့္အျဖစ္ပ်က္ေလးပါ။
subootslk
Comments
Post a Comment