စနစ္သည္သာ တရားခံ
ၾသကာသဟု
ဗုဒၶထံရင္း ၊ ဆံကိုခင္း၍
ဝပ္စင္းမျပတ္ ၊ မရြတ္တတ္ေသာ
ငတ္သည့္ မြဲသည့္ အဖိုးအို ။
ေဗဒသုံးပုံ ၊ အလုံးစုံကို
ႏႈတ္ငုံရြရြ ၊ သင္ပုန္းခ်၍
လက္က ေရးမွတ္ ၊ မတြက္တတ္ေသာ
ငတ္သည့္ မြဲသည့္ အဖိုးအို ။
နရသုခိ ၊ ေဆးက်မ္းညိွ၍
ကပ္သည့္ ေရာဂါ ၊ ေဝဒနာကို
ေသခ်ာေစ့စပ္ ၊ မကုတတ္ေသာ
ငတ္သည့္ မြဲသည့္ အဖိုးအို ။
ဆန္ကုန္ေျမေလး ၊ ေနာက္ပိတ္ေခြးဟုေသေဘးနားနီး ၊ အဖိုးႀကီးကို
စီးေသာဖိနပ္ ၊ ရြံ႕အကပ္မွ်မမွတ္ မသား မေလးစားခဲ့ ။ စာလည္းေက်ညက္ ၊ ဉာဏ္ရင့္ရက္တြင္ျဖစ္ပ်က္လုံးစုံ ၊ စိတ္အာ႐ုံဝယ္
ေၾကးမုံပီသ ၊ ၾကည့္၍ရျပီ ။ဘအိုေနမိွန္ ၊ ရြယ္ႏုခ်ိန္ကား
ႀကိမ္ႏြယ္မီးပစ္ ၊ သူ႕ကြ်န္ျဖစ္ခဲ့ ။ ေခတ္ကိုလိုနီ ၊ ဟိုေရွးဆီက၊မညီ မမွ် ၊ ဝမ္း မဝ၍
အရပညာ ၊ မသင္ပါႏုိင္စာေပ မတတ္ ၊ သေဘာက္ဇာတ္ကို၊မြဲငတ္စြာႏွင့္ ကခဲ့တကား ။
ဘကိုျပစ္မွား ၊ အျပစ္မ်ားမွ၊ငါ့အားေပ်ာက္ေစ ၊ ကြယ္ပါေစဟု
ေရႊၾကာလက္အုပ္ ၊ ပုဆစ္တုပ္၍၊႐ုပ္နာမ္စုံစြာ ၊ ကန္ေတာ့ပါ၏ ။
ေရွးခါေခတ္ေဟာင္း ၊ ကၽြန္ဇာတ္ေၾကာင္းကို၊ေထာင္းေထာင္း ေၾကေၾက ၊ တိုက္ဖ်က္ေခ်၍
တို႔ေတြ ေခတ္သစ္ ထူၾကစို႔ ။ ။ကိုေလး ( အင္းဝဂုဏ္ရည္ )Artist-Hla Myint Swe
ခရီး သည္ႀကီး
Comments
Post a Comment