သူ႔ဘ၀ကို အဆံုးစီရင္ဖို႔ စဥ္းစားခဲ့တယ္
ဒါေၾကာင့္… သူ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ကင္းမဲ့ခဲ့တယ္…
သူ႔ဘ၀ကို အဆံုးစီရင္ဖို႔ စဥ္းစားခဲ့တယ္… ဒါေပမဲ့ သူခ်စ္တဲ့သူကို မထားရစ္ခဲ့ႏိုင္ဘူး…
ဒါနဲ႔သူ သူခ်စ္တဲ့သူကို ဖုန္းကေနတဆင့္ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ေျပာျပလိုက္တယ္…
ေကာင္ေလးက နားေထာင္ၿပီးေတာ့ သူ႔ပံုျပင္က ဘယ္သူ႔ကိုဆိုလိုတာလဲဆိုတာကို သိလိုက္တယ္…
ဒါေပမဲ့ သူဒီလိုျဖစ္ရပ္မ်ိဳးကို ခ်က္ခ်င္းလက္မခံႏိုင္ဘူး… ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလးကိုေျပာလိုက္တယ္…
သူ႔ကို ၁၂ နာရီ အခ်ိန္ေပးပါ…
ေကာင္မေလးက ဒီအေျဖကို သိေနၿပီ… မ်က္ႏွာကို အတင္းျပံဳးလိုက္ၿပီး “ေကာင္းၿပီေလ… နင့္ကို ၁၂ နာရီ အခ်ိန္ေပးမယ္… ငါ့ကို လဲ ၁၂ နာရီ အခ်ိန္ေပးလိုက္မယ္…”
မိုးတေျဖးေျဖးလင္းလာၿပီ… အေရွ႕ဘက္ကေန လင္းေရာင္ျခည္ကို ၀ိုးတိုး၀ါးတာျမင္ေနရၿပီ…
ေကာင္မေလးက သိလိုက္ၿပီ… သူ႔မွာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မရွိေတာ့ဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို လွလွပပျဖစ္ေအာင္ ျပင္ဆင္လိုက္တယ္…
အိပ္ေဆးပုလင္း ကိုၾကည့္ၿပီး ဖုန္းကို ေကာက္ကိုင္လိုက္တယ္…
သူ႔မွာ လက္မႈိင္က်စရာေတြ… တြန္႔ဆုတ္ေနတာေတြ ေရာေထြးေနတယ္…
အဲဒီ အခ်ိန္မွာဘဲ ဖုန္းသံျမည္လာတယ္… ေကာင္ေလးဆက္လာတာပါ…
“ငါတညလံုး စဥ္းစားထားၿပီးၿပီ… ငါနင္ကိုေျပာျပခ်င္တာက
…”
ေကာင္မေလးက လုၿပီးေျပာလိုက္တယ္ “မေျပာနဲ႔ေတာ့… ငါသိတယ္… နင္ဘာေျပာမလဲဆိုတာကို။ နင္ငါ့ကိုခ်စ္တယ္လို႔ တစ္ခြန္းေလာက္ေျပာေပးပါလား…”
ေကာင္မေလးက အိပ္ေဆးေတြကို လက္ဖ၀ါးေပၚတြန္ခ်လိုက္တယ္… အလံုးတစ္ရာေလာက္ရွိတဲ့ ေဆးျပားေတြဟာ သူ႔လက္ေသးေသးေလးမွာ အျပည့္ပါဘဲ…
ေကာင္ေလးက ညင္သာစြာျပန္ေျပာလိုက္တယ္… “ အင္း… ငါနင့္ကိုခ်စ္တယ္…”
“ဒီကိစၥဟာနင့္ရဲ႕ အမွားမဟုတ္ပါဘူး… နင္လဲမျဖစ္ခ်င္ဘူး… ဒါေပမဲ့လဲ ဘယ္တတ္ႏိုင္မွာလဲ… ငါတစ္ခုေတာင္းဆို ခ်င္တယ္… လိုက္ေလ်ာႏိုင္မလား?”
“အင္း.. နင္ေျပာေလ… ငါနားေထာင္ေနမယ္… ဒီ အခ်ိန္တိုတိုေလးမွာ လုပ္ေပးႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ငါလိုက္ေလ်ာေပးပါ့မယ္…”
“အခ်စ္…
ငါတို႔လက္မထပ္ ခင္ အထိ နင့္ရဲ႕႔ အပ်ိဳစင္ဘ၀ကို ဒုတိယတစ္ေခါက္ ေစာင့္ထိန္းေပးႏိုင္မလား?”
“ဘာ?” ေကာင္မေလး ခဏတာ မွင္သက္သြားၿပီး “ဒါမ်ိဳးက တစ္ႀကိမ္ဘဲရွိတာ… ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးဒုတိယ တစ္ႀကိမ္ရွိမွာလဲ?”
“ဟုတ္တယ္၊ ပထမ တစ္ႀကိမ္တုန္းက နင္ မဆံုးရႈံးခ်င္ဘူး… နင့္ ဆႏၵမပါဘဲ ေပးလိုက္ရတာ… ဒုတိယတစ္ႀကိမ္ကိုေတာ့ နင့္ရဲ႕စိတ္ဆႏၵနဲ႔ ငါ့ကိုေပးႏိုင္မလား?”
ဘိ္ုင္း… ေဆးပုလင္းနဲ႔ ဖုန္း ေကာင္မေလးရဲ႕လက္ထဲကေန လြတ္က်သြားတယ္…
ေကာင္မေလးရဲ႕ ၾကည္လင္လွတဲ့ မ်က္ရည္ေတြဟာ သူ႔ရဲ႕မ်က္ႏွာျပင္အတိုင္းစီးက်လာတယ္…
“ဟဲလို… နင္ဘာျဖစ္သြားတာလဲ?”
ေကာင္ေလး ေတာ္ေတာ္ေလးလန္႔သြားတယ္… သူ ေျခကုန္လက္ပန္း ေကာင္မေလးရဲ႕ အိမ္ကို ေျပးလာခဲ့တယ္…
သူ သူ႔ကို ဆံုးရႈံးလို႔မျဖစ္ဘူး… သူ သူ႔ကိုခ်စ္တယ္…
သူဘာဘဲျဖစ္ေနပါေစ… သူသိတာက.. သူဟာ သူ႔ရဲ႕ အသက္… သူဟာ သူ႔ရဲ႕နတ္သမီး… သူဟာ သူ႔ရဲ႕တစ္ခုတည္းေသာ…
သူ ေမာေမာဟိုက္ဟိုက္နဲ႔ ေကာင္မေလးအိမ္တံခါးေရွ႕ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ…
တံခါးကိုဆြဲဖြင့္လိုက္တယ္… ေကာင္းမေလး ရဲ႕မ်က္ရည္ အဆက္မပ်က္ က်ဆင္းေနတဲ့ မ်က္၀န္းအစံုဟာ တံခါး၀ကို စိုက္ၾကည့္ေနတယ္…
“ဟူး…”သက္ျပင္းအရွည္ႀကီးတစ္ခ်က္ခ်လိုက္တယ္… “ ေတာ္ေသးတာေပါ့… ငါ့မွာလန္႔လို႔ေသေတာ့မယ္…”
ေကာင္မေလးက သူ႔ဆီက ေျပးဖက္လိုက္တယ္… ႏူးညံ့စြာ ေျပာလိုက္တယ္…
“ငါ ငါ့ရဲ႕ဒုတိယ တစ္ႀကိမ္ကို နင့္ကိုေပးမယ္… အခုေပးလဲရတယ္…”
ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလးရဲ႕ လင္းလက္ေနတဲ့ မ်က္ရည္ကို အနမ္းေပးၿပီးေျပာလိုက္တယ္…
“မဟုတ္ဘူး… အဲဒီေန႔ကိုေစာင့္ပါ… အဲဒီေန႔မွာ နင္ငါ့ကိုေပးမယ္ဆိုမွငါယူမယ္… ငါေစာင့္မယ္… နင္လဲေစာင့္ရမယ္… သိလား?”
ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလးရဲ႕ေကာင္းကို ပြတ္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္ " နင္ေသသြားရင္ ငါနင့္ကို ဘယ္လိုဆက္ခ်စ္ရေတာ့မွာလဲ? ငါနင့္ကိုခ်စ္တာ နင့္ကိုေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးေစခ်င္လို႔ပါ..."
ေကာင္မေလး ျဖတ္သန္းလာခဲ့တဲ့ ေန႔မ်ားစြာမွာ ပထမဦးဆံုးေသာ “ၾကည္ႏူးမႈ အခ်စ္မ်က္ရည္က်ဆင္းခဲ့ရတယ္…”
လူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္တာ သူ႔ေကာင္းကြက္ကိုဘဲ ခ်စ္တာမဟုတ္ဘဲ သူ႔ရဲ႕ အားနည္းခ်က္၊ လိုအပ္ခ်က္၊ မွားယြင္းခ်က္ေလးေတြကိုပါ လက္ခံႏိုင္ဖို႔လိုပါလိမ့္မယ္...
Zane
Comments
Post a Comment