လြန္ခဲ့တဲ့ (၁၅)ႏွစ္ေလာက္က အေရွ႕ေတာင္အာရွရဲ႕ အတုိးတက္ဆုံး
ႏုိင္ငံတစ္ခု၏
ျမိဳ႕ေတာ္ၾကီး အစြန္းအဖ်ားက
တရုတ္သခၤ်ဳိင္းကုန္းမွာ တရားမ၀င္
ေနထုိင္ျပီး အလုပ္လုပ္ၾကတဲ့ ျမန္မာ ႏုိင္ငံမွ တုိင္းရင္း သား
အလုပ္သမားအုပ္စု တစ္အုပ္စု ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ သူတုိ႕က တရုတ္သခၤ်ဳိင္းရွိ
အုတ္ဂူေတြ ေဆးသုတ္
တာတုိ႕၊ ျမက္ခင္းေတြ ျပဳျပင္တာတုိ႕၊ ပန္းပင္ေတြ အလွအပ
မြမ္းမံတာတုိ႕ လုပ္ရပါတယ္။
တေန႕က်ေတာ့ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္က
တရုတ္သခၤ်ဳိင္းရွိ အုတ္ဂူ တစ္ခုရဲ႕ အေပၚမွာ ကေလး ကစားစရာပစၥည္း
ခပ္ၾကီးၾကီးတစ္ခုကို ေတြ႕ရလုိ႕ အခန္းကို သယ္သြားပါတယ္။ေနာက္ သုံး … ေလးရက္ ၾကာ ေတာ့ အုတ္ဂူနဲ႕ ပက္သက္တဲ့ က်န္ရစ္သူ တရုတ္မိသားစု ေရာက္လာျပီး ကြယ္လြန္သြားတဲ့ သူတုိ႕သားေလး အုတ္ဂူေပၚမွာ အမွတ္တရ တင္ထား တဲ့ ကစားစရာ ေမာ္ေတာ္ကားေလး ေပ်ာက္ သြားေၾကာင္း တရုတ္သခၤ်ဳိင္း ကို ျပဳျပင္ေရး ကန္ထရုိက္ဆြဲထားတဲ့ တရုတ္သူေ႒းကုိ တုိင္ၾကားပါေတာ့ တယ္။ ဒါနဲ႕တရုတ္
သူေ႒းလည္း ေဒါပြျပီး ျမန္မာအလုပ္သမား အားလုံးကို
ႏွစ္ပတ္တိတိ အလုပ္မဆင္းဖုိ႕ အျပစ္ေပးပါေတာ့တယ္။
ႏွစ္ပတ္တိတိ အလုပ္ျပဳတ္ေနတဲ့ အလုပ္သမားေတြလည္း အလုပ္ ျပန္ မဆင္းရခင္ စပ္ၾကား သူတုိ႕ ေနထုိင္ရာ အခန္းထဲမွာ ေန႕တုိင္း လုိလုိ ေသာက္ပြဲစားပြဲေလးေတြ လုပ္ျပီး ေနခဲ့ၾကပါတယ္။ အခန္းရဲ႕ျပင္ပ ဆုိလုိ႕
တုိက္နံေဘးက စတုိးဆုိင္ေလာက္ပဲ သူတုိ႕ သြားရဲ ပါတယ္။ သူတုိ႕ အားလုံးက အဲဒီႏုိင္ငံမွာ တရားမ၀င္ ေနထုိင္ျပီး အလုပ္ လုပ္စားေနရတဲ့ ဘ၀ေတြပါ။အခန္းတံခါး ပိတ္ျပီး အခန္းထဲမွာ
အရက္ စုေသာက္ၾကတဲ့ အလုပ္သမား ေတြထဲမွာ အရက္နည္းနည္းေလာက္ ေသာက္ျပီးရင္ ေသြးဆူတတ္တဲ့ အလုပ္သမား တစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္။ ထုိသူက အလုပ္သမားအားလုံး ႏွစ္ပတ္တိတိ အလုပ္ျပဳတ္ရတဲ့ တရားခံ အလုပ္သမားပါ။ တရုတ္သခၤ်ဳိင္းကေလးအုတ္ဂူေပၚက
ကစားစရာ ေမာ္ေတာ္ကားေလး ကုိ ယူလာတာ လည္း သူပါပဲ။ အလုပ္ခဏ ျပဳတ္လုိ႕ အရက္ေသာက္လုိက္ တီဗြီၾကည့္ လုိက္လုပ္ေနၾကတဲ့ ညတညမွာ ကေလး ကစားစရာကို သခၤ်ဳိင္းက ယူလာ တဲ့ အလုပ္သမားက အရက္ေသာက္ျပီး အရက္၀ုိင္းနံေဘးမွာ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါတယ္။ အရက္
ေသာက္ေနၾကတဲ့ အလုပ္သမားေတြဟာ အရက္ေသာက္ ေနရင္း စကားသံကုိ က်ယ္က်ယ္ မေျပာရဲပါဘူး။ နံေဘးအခန္းေတြက သူတုိ႕ရဲ႕ ဆူညံမွဳကို ရဲစခန္းဆီ ဖုန္းဆက္ တုိင္ၾကားရင္ သူတုိ႕အားလုံး တရားမ၀င္ အလုပ္သမားျဖစ္ေနတာကို ရဲက သိသြားမွာ စုိးလုိ႕ပါ။
ဒီလုိနဲ႕ နည္းနည္း ညဥ့္နက္လာခ်ိန္မွာ အရက္၀ုိင္းနံေဘး အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ အလုပ္သမားက ႏုိးလာပါတယ္။ ျပီးေတာ့ အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႕ အရက္ေတြ ကို တစ္ခြက္ျပီး တစ္ခြက္ ယူေသာက္ပါတယ္။ ထုိ႕ေနာက္ အရက္၀ုိင္း ထဲက အျခားအလုပ္သမားေတြကုိ စကားသံ ဗလုံဗေထြးနဲ႕ ယစ္ပါေတာ့ တယ္။ အဲဒါနဲ႕လည္း မျပီးေသးပါဘူး၊ အိပ္ခန္းထဲက အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ သူေတြကို ဇြတ္အတင္းႏုိးျပီး ယစ္ပါေသးတယ္။ ပထမေတာ့ အားလုံးက သူ႕ကုိ မူးျပီး မယစ္ဖုိ႕ ၀ုိင္းျပီး ေတာင္းပန္ၾကပါတယ္။ ဘယ္လုိလုိေျပာေျပာ ေျပာလုိ႕ မရခဲ့ပါဘူး။ အမူးလြန္ေနတဲ့ သူက ေနာက္ဆုံးမွာ ေနာက္ေဖး မီးဖုိေခ်ာင္ထဲက အသားလွီး ဓါးကို ယူျပီး အားလုံးကို ခုတ္မယ္ ထစ္မယ္ တကဲကဲ လုပ္ပါေတာ့တယ္။ အသံေတြဟာ တစထက္တစ ပိုဆူညံလာျပီးထိန္းမရေအာင္ ျဖစ္လာပါတယ္။
ဒီလုိနဲ႕ ေနာက္ဆုံးမွာ အဲဒီအခန္းထဲက အလုပ္သမားအားလုံး ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကုိ ခ်မွတ္လုိက္ပါတယ္။
မူးျပီး ယစ္ေနတဲ့ အလုပ္သမားကို သတ္ျပစ္လုိက္ပါတယ္။
ေသသူရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ကို အပုိင္းပုိင္းျဖစ္ေအာင္ ခုတ္ထစ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိ အပုိင္းပုိင္း ျဖစ္ေအာင္ ခုတ္ထစ္တဲ့ ေနရာမွာ အခန္းရဲ႕ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ တင္ျပီး ခုတ္ထစ္ ရင္ ဓါးမ’ေၾကာင့္ ခုတ္သံေတြ ထြက္ေပၚလာလုိ႕ ေအာက္ခန္းက လူေတြ သိသြားမွာကို သူတုိ႕ စုိးရိမ္းၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူေသအေလာင္းကို ဟုိဖက္တစ္ေယာက္ ဒီဖက္တစ္ေယာက္ အျမင့္မွာ ေျမွာက္ျပီး ခုတ္ထစ္ ၾကပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ခႏၶာကိုယ္ အစိတ္အပုိင္းေတြကို အမွဳိက္ျပစ္ရာအသုံးျပဳတဲ့
အိတ္အမဲေရာင္ေတြနဲ႕ ႏွစ္ထပ္ သုံးထပ္
ေသေသခ်ာခ်ာထုတ္ပုိး ပါတယ္။ မနက္ မုိးမလင္းခင္
ေ၀လီေ၀လင္းမွာ လူေသအစိတ္အပုိင္းမ်ား ထည့္ထားတဲ့ အိတ္အမဲေတြကို သူတုိ႕ ေနထုိင္ရာ တုိက္အျမင့္ၾကီး၏ အမွဳိက္ျပစ္ရာတြင္ အသုံးျပဳေသာ *ဂလိုင္ေပါက္မွတဆင့္ ျပစ္ခ် ခဲ့ၾက ပါတယ္။
(*ဂလုိင္ေပါက္= ကန္ထရုိက္တုိက္အေပၚထပ္တြင္ ေနထုိင္သူမ်ား အေနျဖင့္ အမွဳိက္ထုပ္မ်ားကုိ စြန္႕ျပစ္ရာတြင္ တုိက္ေအာက္ေျခသုိ႕ ဆင္းစရာ မလုိပဲ အလႊာတုိင္းတြင္ ရွိေသာ အမွဳိက္ျပစ္ႏုိင္သည့္
အေပါက္တစ္ခု။)
အသတ္ခံရတဲ့ အလုပ္သမား မိသားစုဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံေအာက္
ပုိင္းက ေက်းရြာေလးတစ္ခုကပါ။ ဇနီးသည္နဲ႕ သားသမီးငယ္သုံးဦး တုိ႕ဟာ အဲဒီသတင္းကို ခ်က္ခ်င္း မသိရွိခဲ့ၾကပါဘူး။ ေသဆုံးသြားသူရဲ႕ ကေလး ငယ္မ်ားဟာ ညစဥ္လုိလုိ အိမ္မက္ဆုိးေတြ မက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ သူတုိ႕ ရဲ႕ ဖခင္ျဖစ္သူဟာ ကစားစရာ ေမာ္ေတာ္ကားေလး တစ္ခုကုိ လက္ တစ္ဖက္မွာ ကုိင္ေဆာင္ထားသလုိ အျခားလက္တစ္ဖက္ မွာလည္း အသားျဖဴျဖဴ ကေလးငယ္တစ္ဦး လက္ဆြဲျပီး သူတုိ႕အိမ္ အေပါက္၀ မွာ မ်က္ႏွာငယ္ငယ္နဲ႕
ေရာက္လာတယ္လုိ႕ အိမ္မက္ မက္ၾကပါတယ္။
အသတ္ခံရသူဟာ ႏွစ္လ တစ္ၾကိမ္ အိမ္ကို ပုိက္ဆံပုိ႕တဲ့ အခါတုိင္း သူ႕မိသားစုထံ ဖုန္းဆက္ေလ့ ရွိပါတယ္။ က်န္ရစ္သူ မိသားစုလည္း လကုန္ရင္ တယ္လီဖုန္းဆက္မလားလုိ႕
ေစာင့္ေမွ်ာ္ ေနခဲ့ၾကပါတယ္။
လူသတ္မွဳကို က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ အလုပ္သမားေတြလည္း အဲဒီကိစၥကို ညီညြတ္စြာနဲ႕ တုိးတုိးတိတ္တိတ္ပဲ ေနခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႕ လူသတ္မွဳ ျဖစ္ပြားျပီး ႏွစ္ပတ္ သုံးပတ္ေလာက္ ၾကာေတာ့ သူတုိ႕ ဌားရမ္း
ေနထုိင္ရာ အဲဒီအေဆာက္အဦးမွာ သတင္းေတြ ထြက္ေပၚလာပါ တယ္။ တုိက္တစ္ခုလုံးမွာ ေနထုိင္သူ အမ်ားစုက ေဒသခံ တရုတ္ လူမ်ဳိးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ညဖက္ အမွဳိက္ထုပ္သြားျပစ္သူေတြကုိ သရဲ ေျခာက္ခံ ရတဲ့ သတင္းဟာ တေျဖးေျဖးခ်င္း လူေျပာ မ်ားလာပါတယ္။
လူသတ္မွဳကို က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ အလုပ္သမားေတြထဲမွာ အသတ္ခံရတဲ့အလုပ္သမားနဲ႕ တရြာတည္း အတူတူ
အလုပ္လာလုပ္ေသာ အလုပ္သမား တစ္ေယာက္
ရွိပါတယ္။ ထုိသူလည္း ညစဥ္ အိမ္မက္ဆုိးေတြမက္ခဲ့ပါတယ္။
ညစဥ္ အိမ္မက္ထဲမွာ အသတ္ခံရတဲ့ အလုပ္သမားကသူ႕ အတြက္ ဘာသာေရးဆုိင္ရာ အမွ်အတန္းေပးေ၀ဖုိ႕ လာေျပာတယ္လုိ႕ ဆုိပါတယ္။ ျပီးေတာ့ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့
သူ႕ပစၥည္းေတြနဲ႕ ပုိက္ဆံအခ်ဳိ႕ကုိ သူ႕မိသားစုထံ ပုိ႕ေပးဖုိ႕
လည္း အိမ္မက္ထဲမွာ လာလာေျပာတယ္လုိ႕ ဆုိပါတယ္။
ဒါနဲ႕ က်န္တဲ့ အလုပ္သမားေတြလည္း သူတုိ႕ သတ္လုိက္
တဲ့ အလုပ္သမားမိသားစုကုိ သနားျပီး က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့သူ႕မိသားစုထံ
ႏွစ္လ တစ္ၾကိမ္ စုေပါင္းျပီး ပုိက္ဆံ ပုိ႕ဖုိ႕ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
အသတ္ခံရသူရဲ႕ ရုပ္အေလာင္းကို တစ စီ ခုတ္ထစ္ျပီး လႊတ္ျပစ္ခဲ့တဲ့ အမွဳိက္ျပစ္ရာ လမ္းၾကားကသူတုိ႕ ေနထုိင္ရာ
အလႊာမွာ ႏွစ္ဖက္ရွိပါတယ္။ တုိက္ရဲ႕ ေဘးအစြန္းႏွစ္ဖက္မွ
အေပၚထပ္ကို တက္ေရာက္ႏုိင္တဲ့ ေလွကားေတြ ရွိပါတယ္။
အမွဳိက္ျပစ္တဲ့ လမ္းၾကားဟာ ေလွကားနဲ႕ ကပ္လွ်က္မွာ ရွိပါတယ္။ သူတုိ႕ေနထုိင္ရာ အလႊာက ေနထုိင္သူေတြ
ညဖက္ဆုိရင္ ဘယ္သူမွ် အမွဳိက္ သြားမျပစ္ရဲပါဘူး။ အဲဒီေလွကားနံေဘးကုိ ညဖက္ေတြမွာ ဘယ္သူမွ် မသြားရဲပါဘူး၊
အျခားအစြန္းတစ္ဖက္မွာရွိတဲ့ ေလွကားနဲ႕ အမွဳိက္ျပစ္တဲ့
လမ္းၾကားကိုပဲ အသုံးျပဳၾကပါတယ္။
အဲဒီလမ္းၾကားနဲ႕ ကပ္လွ်က္ အခန္းက လူေတြကေတာ့
ညဖက္ေတြမွာ လမ္းေလွ်ာက္သံေတြ ၾကားရတယ္၊
လူတစ္ေယာက္ေဒါသထြက္ျပီး “ေတာက္” ေခါက္လုိက္တဲ့
အသံ၊ ၀မ္းနည္းစြာနဲ႕ရွဳိက္ၾကီးတငင္ငင္ ငိုေၾကြးသံေတြ
ၾကားရတယ္လုိ႕ ဆုိပါတယ္။
တုိက္မွာ ေနထုိင္တဲ့ တရုတ္မိသားစုေတြက သရဲေျခာက္တယ္လုိ႕
နာမည္ထြက္လာတဲ့ အမွဳိက္သြားျပစ္ရာ လမ္းၾကားကို ပထမေတာ့
စာရြက္ေတြ သြားကပ္ပါတယ္။ အဲဒီစာရြက္ေတြကတရုတ္ဘုံေက်ာင္းေတြမွာ ေပးေ၀တဲ့
ဘာသာေရးစာ ေရးသားထားတဲ့ စာရြက္ေတြပါ။
ဒါေပမဲ့ သရဲေျခာက္တဲ့ ျပႆနာက ေျပလည္ မသြားပါဘူး။ လူသတ္မွဳကို က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ အလုပ္သမားေတြလည္း
ေနာက္ ေလး …ငါးလအၾကာေလာက္မွ အဲဒီတုိက္ကေန အျခားတစ္ေနရာကို ေျပာင္းေရႊ႕သြားပါတယ္။
သူတုိ႕ လူသတ္မွဳ ျဖစ္ပြားျပီး တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ အၾကာ
မွာ အသတ္ခံရသူရဲ႕ မိသားစုထံကုိ လုပ္ငန္းခြင္မွာ မေတာ္တဆ
ျဖစ္ျပီး ကြယ္လြန္သြားေၾကာင္း အေၾကာင္းၾကားခဲ့ပါတယ္။
ျမန္မာျပည္က မိသားစုလည္း ဘုမသိ ဘာမသိနဲ႕
သူမ်ားေျပာတာကို ယုံျပီးလက္ခံလုိက္ရပါတယ္။
ေရျခားေျမျခားမွာတရားမ၀င္ ေနထုိင္ျပီးအလုပ္လုပ္ေနရတဲ့
အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေသဆုံးမွဳမွာအေလာင္းကို
ျပန္သယ္ေဆာင္ဖုိ႕ဆုိတာ ခက္ခဲမွာပဲလုိ႕ က်န္ရစ္သူ
မိသားစုက မွတ္ယူခဲ့ပါတယ္။
သရဲေျခာက္တဲ့ ဇာတ္လမ္းက မျပီးဆုံးခဲ့ပါ။ သရဲေျခာက္တယ္လုိ႕
နာမည္းၾကီးေနတဲ့ အဲဒီတုိက္ၾကီးကို လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္အနည္းငယ္က
တရား၀င္ေနထုိင္ျပီး အလုပ္ လုပ္ကုိင္ဖုိ႕ ျမန္မာျပည္က မိသားစု
တစ္စု ေျပာင္းေရြ႕လာပါတယ္။
တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ဆုိသလုိပဲ ျမန္မာျပည္က ေျပာင္းေရႊ႕လာတဲ့
မိသားစုဟာ ယခင္က လူသတ္မွဳျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ အခန္းနံေဘးက အခန္းမွာ ေနထုိင္ၾကပါတယ္။
သူတုိ႕မိသားစုမွာ ဆရာ၀န္ လင္မယား၊ သားသမီးသုံးဦး၊
အဖြားျဖစ္သူတုိ႕ ပါရွိတဲ့ လူေျခာက္ဦးပါ။ သူတုိ႕ ေျပာင္းေရႊ႕လာျပီး
လပုိင္းအတြင္း သူတုိ႕အလႊာမွာ ေနထုိင္တဲ့ တရုတ္မိသားစုေတြနဲ႕
ခင္မင္ရင္းႏွီးလာပါတယ္။ တရုတ္မိသားစုေတြဆီကေန အမွဳိက္ျပစ္တဲ့လမ္းၾကားမွာ ညဖက္ဆုိရင္ သရဲေျခာက္တယ္ဆုိတဲ့ သတင္းစကားကိုသူတုိ႕ ၾကားသိခဲ့ပါတယ္။
သူတုိ႕ ၾကားခါစက မယုံတ၀က္ ယုံတ၀က္ပါ။ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ဆရာ၀န္က သရဲတေစၦကို လုံး၀ မယုံၾကည္သူပါ။
တေန႕ေတာ့ အဲဒီတုိင္းျပည္မွာလာေရာက္ အလုပ္ လုပ္ေနတဲ့
ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြကို သူတုိ႕ အခန္းမွာညစား
ေခၚေကြ်းပါတယ္။ညစား စားရင္ အရက္ ေသာက္ျဖစ္ၾကပါ
တယ္။ ည တစ္နာရီ ပတ္၀န္းက်င္ေလာက္မွာ အရက္၀ုိင္း သိမ္းပါေတာ့တယ္။ ညစား စားပြဲကေန အိမ္ျပန္ၾကမယ့္
သူငယ္ခ်င္းေတြကို အိမ္ရွင္ဆရာ၀န္နဲ႕ ေနာက္တေန႕
မနက္က်မွ အိမ္ကုိျပန္မယ့္ ငယ္သူခ်င္းတစ္ဦးတုိ႕က
ကားဂိတ္အထိ လုိက္ပို႕ၾကပါတယ္။
ဒီလုိနဲ႕ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြကို အဌားကား(TAXI) ေပၚတင္ျပီး တုိက္ေပၚကုိ ျပန္တက္လာခဲ့ပါတယ္။
ႏွစ္ဦးစလုံး အနည္းငယ္ မူးေနတာေၾကာင့္ သူတုိ႕အခန္းရွိရာနဲ႕
နီးကပ္တဲ့ ေလွကားကေန အေပၚထပ္ကုိ တက္လာခဲ့ပါတယ္။
ေလွကားအေပၚကုိ တက္ခါစမွာ အေပၚကစကားေျပာေနသံ
လုိလုိ သူတုိ႕ ၾကားေနရပါတယ္။
သူ႕တုိ႕စိတ္ထဲမွာ သူတုိ႕ ႏွစ္ဦးစလုံး မူးေနလုိ႕အိမ္ရွင္
ဆရာ၀န္မိသားစု အခန္းတံခါး အျပင္ထြက္ျပီး ေစာင့္ေနတာ
ျဖစ္မယ္လုိ႕ ထင္ေနပါတယ္။
ေလွကားကေန သူတုိ႕အလႊာထဲ ခ်ဳိးအေကြ႕မွာ ရုတ္တရက္
ႏွစ္ဦးစလုံး ၾကက္သီးေတြ ထ သြားပါတယ္။ မူးေနတာလည္း ေျပသလုိခံစားလုိက္ရပါတယ္။
သူတုိ႕ ခုနက ၾကားေနရတဲ့ အသံကုိ သတိရလုိက္ပါတယ္။
ဒါနဲ႕ နံေဘးပတ္ပတ္လည္ကို ေလွ်ာက္ၾကည့္လုိက္ေတာ့
အမွဳိက္သြားျပစ္ေနၾက လမ္းၾကားထဲမွာ လူတစ္ေယာက္
က ေက်ာေပးျပီး အမွဳိက္ျပစ္တဲ့ အေပါက္၀ အေပၚက နံရံကို
လက္ႏွစ္ဖက္ေျမွာက္တြန္းလုိ႕ ခပ္ကုန္းကုန္း ရပ္ေနပါတယ္။
အဲဒီလူရဲ႕ ေနာက္ဖက္မွာ ကေလးငယ္တစ္ဦးကငုိေနျပီး ေက်ာေပး
ရပ္ေနသူရဲ႕ တင္ပါးကို တျဖန္းျဖန္းနဲ႕ ရုိက္ေနပါတယ္။ သူတုိ႕ ရပ္လုိက္တဲ့ ခဏေလးအတြင္းမွာပဲ ကေလးငယ္ဟာ
သူတုိ႕ဖက္ကို လွည့္ၾကည့္လာပါတယ္။ကေလးရဲ႕ မ်က္လုံးႏွစ္
ဖက္ဟာ ေတာ္ေတာ္ေလး ငုိထားတဲ့ပုံစံမ်ဳိးပါ။
မ်က္လုံးေတြ ရဲရဲေတာက္လုိ႕။
ကေလးက သူတုိ႕ကို ျမင္ျမင္ခ်င္း အံ့အားသင့္သလုိ ျဖစ္သြားျပီး စုိက္ၾကည့္ေနပါတယ္။ ငိုေနတဲ့ ကေလးငယ္ကုိ ဆရာ၀န္ျဖစ္
သူက တခ်က္ျပဳံးျပျပီး သူ႕တုိ႕အခန္းဖက္ဆီ ထြက္ခဲ့ပါတယ္။
ေျခလွမ္း ေလး …. ငါးလွမ္းေလာက္ လွမ္းျပီးခ်ိန္မွာ
သူတုိ႕ ေနာက္ေက်ာဖက္ကေန အသံတစ္ခုၾကားလုိက္ရပါတယ္။
“ညီေလးတုိ႕” ဆုိတဲ့ အသံကုိ သူတုိ႕ႏွစ္ဦး ေသေသခ်ာခ်ာ
သဲသဲကြဲကြဲ ၾကားလုိက္ရတာပါ။ ဒါနဲ႕ ေနာက္ကို ျပန္လွည့္ၾကည့္
ေတာ့ ေနာက္မွာ ဘယ္သူကုိမွ် မေတြ႕ရပါ။ သူတုိ႕စိတ္ထဲ ဇေ၀ဇ၀ါ ျဖစ္ျဖစ္နဲ႕ အခန္းဆီ ဆက္မသြားေသးပဲ အခုေလးတင္
ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့တဲ့ အမွဳိက္ျပစ္တဲ့ လမ္းၾကားဆီ ႏွစ္ဦးသား
ျပန္သြားၾကည့္ပါတယ္။ လမ္းၾကားထိပ္ကုိ ေရာက္ေတာ့
လမ္းၾကားထဲမွာ ဘယ္သူကိုမွ် မေတြ႕ရတာေၾကာင့္အရမ္း
အံ့ၾသသြားပါတယ္။ ခုနက ေက်ာေပးရပ္ေနသူနဲ႕ကေလးငယ္တုိ႕၊
ဒီလမ္းေလးထဲကေန စကၠန္႕ပုိင္းေလာက္သာ ရွိတဲ့ အခ်ိန္အတြင္း
လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ၾကီး ထြက္ခြာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားဖုိ႕ဆုိတာ လုံး၀
မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူးလုိ႕ အဓိပၸါယ္ရတဲ့ မ်က္လုံးေတြနဲ႕ တစ္ဦးနဲ႕တစ္ဦး
ၾကည့္မိလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္အထိ သူတုိ႕ႏွစ္ဦးစလုံး သရဲေျခာက္ခံေနရတယ္လုိ႕ သူတုိ႕ကုိယ္ သူတုိ႕မထင္ေသးပါဘူး။
သူတုိ႕ေနထုိင္ရာ အခန္းေရွ႕ရွိ ပထမ သံတခါးမွာ ခတ္ထားတဲ့
ေသာ့ခေလာက္ကုိ ဖြင့္ရင္း အထဲကုိ အ၀င္မွာ
ေသာ့ခေလာက္အိမ္က ၾကမ္းျပင္ေပၚ ျပဳတ္က်သြားပါတယ္။ အိမ္ရွင္ဆရာ၀န္ျဖစ္သူက ျပဳတ္က်သြားတဲ့ေသာ့ခေလာက္အိမ္ကုိ
ကုန္းေကာက္လုိက္ခ်ိန္မွာ နံေဘးက ဧည့္သည္
သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူက …
“ဟုိနား ပုန္းနကြယ္ကေန လူႏွစ္ေယာက္ ေခါင္းေလးေတြ ထြက္ျပီးျပဴးတစ္ ျပဴးတစ္နဲ႕ ငါတုိ႕ကို ၾကည့္ေနတယ္ကြ …”
လုိ႕ ေျပာပါတယ္။
အိမ္ရွင္ဆရာ၀န္က လွမ္းၾကည့္ေတာ့ ဘာမွ် မေတြ႕ရပါဘူး။
ေသာ့ခေလာက္ျပဳတ္က်သံ၊ သံတခါး ဖြင့္သံေတြေၾကာင့္ အိမ္ထဲကမိသားစုလည္း အတြင္း သစ္သားတံခါးကို
ဖြင့္လာပါတယ္။ ဧည့္သည္ျဖစ္သူက အိမ္ထဲက ထြက္လာတဲ့
မိသားစုကို ဒီတုိက္မွာ အျခားျမန္မာ အလုပ္သမားေတြ
စုေပါင္းေနထုိင္တဲ့ အခန္းမ်ား ရွိသလားလုိ႕ ေမးျမန္းစပ္စုရင္း
အခန္းထဲကုိ ၀င္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ဆရာ၀န္မိသားစုက ဧည့္သည္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူကုိ သူတုိ႕အလႊာရဲ႕ အမွဳိက္ျပစ္တဲ့ လမ္းၾကားမွာ ညဖက္
သရဲေျခာက္ေၾကာင္း ရွင္းျပၾကပါတယ္။ နံေဘးခန္းက
လူေတြဆုိရင္ ညဖက္မွာ အဲဒီေနရာဆီအမွဳိက္သြားမျပစ္ရဲသလုိ
တတုိက္လုံးမွာ ေနတဲ့ လူေတြလည္း အဲဒီဖက္ ေလွကားကုိ
ညဖက္မွာ အတက္အဆင္း မလုပ္ရဲေၾကာင္း ေျပာျပ
ပါတယ္။ ဧည့္သည္ သူငယ္ခ်င္းက သူ အလုပ္ လုပ္ေနတဲ့ စက္ရုံမွာသရဲတေစၦေျခာက္တယ္လုိ႕ နာမည္ၾကီးတဲ့
ေနရာေတြမွာ စပ္စုစမ္းသပ္ခ်င္တဲ့ လူငယ္အလုပ္သမားမ်ား
ရွိေၾကာင္း၊ ခြင့္ျပဳမယ္ဆုိရင္ သူတုိ႕ကိုေခၚေဆာင္ျပီး အလည္
လာခ်င္ေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ အိမ္ရွင္မိသားစုက အရမ္းဆူဆူ
ညံညံ မျဖစ္ဘူးဆုိရင္ အလည္လာခဲ့ဖုိ႕ ဖိတ္ၾကားလုိက္ပါတယ္။
အဲဒီည တညလုံး အိမ္ရွင္ျဖစ္သူ ဆရာ၀န္ဟာ အိမ္မက္ဆုိးေတြ
မက္ျပီး အိပ္ယာက လန္႕လန္႕ႏူိးပါတယ္။ အိမ္မက္ထဲမွာ သူ
တခါမွ် မေတြ႕ဖူးတဲ့ လူတစ္ေယာက္က သူ႕ကို သခၤ်ဳိင္းကုန္းတစ္ခု
သို႕ ေခၚေဆာင္သြားပါတယ္၊ ျပီးေတာ့ အုတ္ဂူတစ္ခုကို လက္ညွိဳး
ထုိးျပျပီး ကေလးကစားစရာ ေမာ္ေတာ္ကားတစ္ခု ရွာေဖြ လာထားေပးဖုိ႕နဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခုကုိ ရြတ္ျပျပီး
သူ႕သားသမီးေတြကိုအကူအညီေပးဖုိ႕လည္း ငုိျပီး ေျပာပါတယ္။ အဲဒီအိမ္မက္အေၾကာင္းဆရာ၀န္က က်န္တဲ့သူေတြကုိ
ေျပာျပပါတယ္။
မနက္မုိးလင္းေတာ့ အိမ္ကိုျပန္မယ့္ ဧည့္သည္ျဖစ္သူ ငယ္သူငယ္ခ်င္းကို ညက သူ မက္ခဲ့တဲ့ အိမ္မက္အေၾကာင္း
ေျပာျပပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သူက …“ဒါ မင္းကို ခ်ဲထုိးဖုိ႕
နံပါတ္ ေပးတာနဲ႕တူတယ္၊ အိမ္မက္ထဲမွာ သူ ေျပာ
သြားတဲ့ တယ္လီဖုန္းနံပါတ္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးဂဏန္း ေလးလုံးကို ဒီတုိင္းျပည္က ေလးလုံးထီမွာ သြားထုိးၾကည့္ပါလား …”
လုိ႕ ရယ္ေမာစရာ ေျပာပါတယ္။
တခါမွ် ထီမထုိးဖူးတဲ့ ဆရာ၀န္လည္းထီဆုိင္မွာသြားျပီး
ေလးလုံးထီကို အေရွ႕ ငါးက်ပ္၊ အေနာက္ ငါးက်ပ္ဖုိး
ထီထုိးပါေတာ့တယ္။
ေနာက္တေန႕ ညေနမွာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူနဲ႕လူငယ္ေလးေယာက္
တုိ႕သူတုိ႕အခန္းကို အလည္ေရာက္လာပါတယ္။ အလည္လာသူမ်ားကသရဲေျခာက္တဲ့ ကိစၥကို လက္ေတြ႕
စမ္းသပ္ၾကည့္ခ်င္ေၾကာင္း ေျပာၾကပါတယ္။
ဘယ္လုိ စမ္းသပ္မွာလဲလုိ႕ ေမးၾကည့္ေတာ့ လူငယ္မ်ားက
သူတို႕မွာ နည္းလမ္း (၂)ခုရွိေၾကာင္း၊ ပထမ နည္းက သရဲေျခာက္တဲ့
ေနရာဆီ သစ္သားခုံ တစ္ခု သယ္သြားမယ္ … ျပီးေတာ့ အဲဒီ သစ္သားခုံေပၚမွာ လက္ဖ၀ါးေတြကို ေမွာက္ခုံအေနအထားနဲ႕
ကားျပီး ျဖန္႕ထားရမယ္ … လက္မခ်င္း ထိထားရမယ္ ....
လူတုိင္း အဲဒီပုံစံလုပ္ရမယ္ … တစ္ဦးနဲ႕ တစ္ဦးလက္သန္းခ်င္း
ထိထားရမယ္… ခုံအလယ္မွာ အသားစိမ္းတစ္ခုကို ခြက္တစ္ခုနဲ႕ လုံေအာင္အုပ္ျပီးအဲဒီအေပၚမွာ ဖေယာင္းတုိင္ ထြန္းထားရမယ္ …
နံေဘးမွာ ရပ္ၾကည့္ေနသူ မရွိရဘူး … သရဲေခၚတဲ့လူက
လြဲရင္ အစီအစဥ္ စတဲ့အခ်ိန္ကေန ျပန္ထြက္ဖုိ႕ ေျပာတဲ့အထိ
ဘယ္သူမွ် စကားမေျပာရဘူး… လုိ႕ ဆုိပါတယ္။
ဒုတိယနည္းကေတာ့ “ေခါစာ”ျပစ္ျပီး “ျပာ” ခင္းတဲ့ နည္းလုိ႕ ဆုိ
ပါတယ္။ ဖိနပ္ကို ဘယ္ညာေျပာင္းစီးရမယ္ …
အက်ႌကို ေျပာင္းျပန္၀တ္သြားရမယ္ … “ေခါစာ” သြားျပစ္မယ့္
လူက “လိပ္ျပာ” ရင့္တဲ့သူ(လုံး၀ အေၾကာက္အလန္႕ မရွိသူ) … လက္ျပန္အေနအထားနဲ႕ ေခါစာေကြ်းမဲ့ လင္ဗန္းကို ခ်ရမယ္ …
လင္ဗန္းရဲ႕ နံေဘး ပတ္ပတ္လည္မွာ“ျပာ”မွဳန္႕ေတြ ခင္းရမယ္ …
ဟင္းအုိးအုပ္တဲ့ စေလာင္းဖုံး တစ္ခုခုနဲ႕အသံထြက္ေအာင္
တီးျပီး လာစားဖုိ႕ ဖိတ္ရမယ္ … ေခါစာ ျပစ္ထားတဲ့နံေဘးကို
ဘယ္သူမွ် မသြားရဘူး … ႏွစ္နာရီေလာက္ေနရင္ လာ မလာ
ဆုိတဲ့ “ေျခရာ”ေတြကို ျပာေတြေပၚမွာ သြားၾကည့္လုိ႕ ရေၾကာင္း
ေျပာျပၾကပါတယ္။
ဒီလုိနဲ႕ အိမ္ရွင္ ဆရာ၀န္ အပါအ၀င္ လူေျခာက္ေယာက္တုိ႕ဟာ
သရဲ ရွိ မရွိကို စမ္းသပ္ဖုိ႕ အလုပ္မ်ားၾကပါေတာ့တယ္။ သူတုိ႕တုိက္နံေဘးရွိ တရုတ္ေျမစုိက္နတ္စင္ကေန
အေမႊးတုိင္ေၾကာင့္ေၾကြက်ထားတဲ့ ျပာမွဳန္႕ေတြကုိ
သြားယူၾကပါတယ္။ ေနာက္ေဖးမီးဖုိေခ်ာင္မွာ Gas မီးဖုိကို အသုံးျပဳတာေၾကာင့္ အိမ္ေတြမွာ ျပာမွဳန္႕ရွာဖုိ႕ ခက္ခဲပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ တရုတ္သတင္းစာေတြကုိ မီးရွိဳ႕ျပီး“ျပာ” ရေအာင္
လုပ္ရပါတယ္။ သူတုိ႕ စမ္းသပ္ဖုိ႕ သေဘာတူ ထားတဲ့
နည္းလမ္းက ဒုတိယ နည္းလမ္းပါ။ ပထမ နည္းကုိ သေဘာ
မတူၾကပါဘူး။ ေခၚလုိက္လုိ႕ ၀င္လာရင္၊ ၀င္လာတဲ့ သရဲက သရဲ
ထက္ၾကီးေသာ “သဘက္” ဆုိရင္ အႏၲရာယ္ရွိမွာ စုိးလုိ႕ပါ။
ည (၉)နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွာ သရဲေျခာက္တဲ့ အမွဳိက္ျပစ္ရာလမ္းၾကားဆီကုိ သူတုိ႕ သြားၾကပါတယ္။
“ေခါစာ” ျပစ္မဲ့ လင္ဗန္းထဲမွာစားစရာေတြ အျပင္ လြန္ခဲ့တဲ့
ညက ဆရာ၀န္ျဖစ္သူရဲ႕ အိမ္မက္ထဲကအတုိင္း
ကေလးကစားစရာ အရုပ္ကားေလး တစ္စီးကိုပါ ထည့္
ယူလာၾကပါတယ္။ အမဲသား၊ ၀က္သားဟင္းေတြ၊ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္
ေတြနဲ႕ ကေလးကစားစရာ ေမာ္ေတာ္ကားေလး တစ္ခု အပါအ၀င္
လင္ဗန္းအလယ္မွာ အေမႊးတုိင္ သုံးေခ်ာင္းေလာက္ကုိ မီးရွဳိ႕ ထုိးစုိက္ၾကပါတယ္။ ဗလေတာင့္ေတာင့္ လူငယ္တစ္ဦးက
“ေခါစာ” ျပစ္တဲ့အလုပ္ကို လုပ္ပါတယ္။ သူက “ေခါစာ”
ထည့္ထားတဲ့ လင္ဗန္းကိုလက္ျပန္ပုံစံနဲ႕ ခ်အျပီးမွာ က်န္တဲ့သူေတြက အသင့္ယူေဆာင္လာတဲ့“ျပာမွဳန္႕”ေတြကို
လင္ဗန္းကေန သုံးေပေလာက္ရွိတဲ့ အကြာအေ၀းအထိ
ခပ္ထူထူေလး ခင္းၾကပါတယ္။ ျပာမွဳန္႕ေတြ ဘယ္သူမွ် မနင္း
မိေအာင္ ဂရုတစုိက္ ခင္းျပီးခ်ိန္မွာ “ေခါစာ”ေကြ်းသူက စေလာင္းဖုံးကို ဟင္းေမြရာမွ အသုံးျပဳတဲ့ ေယာင္းမနဲ႕
သုံးခ်က္ေလာက္တီးျပီးပါးစပ္ကလည္း “ဒီေနရာမွာ ရွိတဲ့၊
ေနထုိင္ေနတဲ့ မကြ်တ္မလြတ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ားရွိရင္ လာေရာက္ျပီး
အားရပါးရ စားသုံးၾကပါ …” လုိ႕အသံခပ္အုပ္အုပ္နဲ႕ သရဲ
ေခၚပါေတာ့တယ္။
အဲဒီေနာက္ သူတုိ႕ အားလုံး ဆရာ၀န္မိသားစု ေနထုိင္ရာ အခန္း
ေပါက္၀ဖက္ကို ျပန္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ ေနထုိင္ရာ အခန္းေပါက္၀
ကေန အမွဳိက္ျပစ္ရာ လမ္းၾကားထိပ္ကို လွမ္းၾကည့္ရင္ ျမင္ေန
ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတုိ႕ တစ္အုပ္စုလုံး အိမ္ခန္းထဲ ျပန္မ၀င္
ၾကပဲ အခန္းေပါက္ကေန လမ္းၾကားထိပ္ကို မ်က္ေျခမပ်က္
ေစာင့္ၾကည့္တာပါ။
ဒီလုိနဲ႕ တစ္အုပ္စုလုံး စကားေျပာလုိက္ အိမ္ထဲက မိသားစု ေကြ်း
ေမြးတဲ့ ျမန္မာျပည္က လာတဲ့ လဖက္သုတ္နဲ႕ ေရေႏြးၾကမ္းေတြ
ေသာက္ရင္း ေစာင့္ေနၾကပါတယ္။ ည (၁၁)နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္
ေလာက္မွာ ေလွကားကေန တစုံတေယာက္ ေျပးတက္လာတဲ့
ခပ္ျပင္းျပင္းေျခသံတစ္ခုကုိ သူတုိ႕ ၾကားလုိက္ရပါတယ္။ ေျခသံ
ဟာ ေလွကားကေန သူတုိ႕ အလႊာကုိ ေကြ႕၀င္လုိ႕ရတဲ့ ေနရာ
အေရာက္မွာ လုံး၀ ရပ္သြားျပီး ရုတ္တရက္ဆုိသလုိ ကေလးငယ္
တစ္ဦးဟာ “ေခါစာ” ျပစ္ထားတဲ့ အမွဳိက္သြားျပစ္ရာ လမ္းၾကားထဲ
ဆီ ေျပး၀င္သြားပါတယ္။ ပထမေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ေနသူ အားလုံး
ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္သြားပါတယ္။ သူတုိ႕ထဲက တစ္ေယာက္က “ဒီကေလးက ဘယ္ကလဲ” လုိ႕ ေျပာလုိက္ေတာ့
မွအားလုံးသတိ၀င္လာျပီး လမ္းၾကားေလးဆီအေျပးအလႊား
သြားၾကည့္ၾကပါေတာ့တယ္။
အမွဳိက္သြားျပစ္တဲ့ လမ္းၾကားထိပ္ကို ေရာက္ဖုိ႕
ဆယ္ေပေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္သာ အလုိမွာ လမ္းၾကားထဲမွ
တစုံတေယာက္က အျပင္ကုိပစၥည္းတစ္ခု လႊင့္ျပစ္လုိက္ပါတယ္။
လႊင့္ျပစ္ခံရတဲ့ ပစၥည္းကုိ သူတုိ႕အားလုံး ၀ုိင္းၾကည့္လုိက္ေတာ့
“ေခါစာ” ျပစ္ထားတဲ့ လင္ဗန္းထဲမွာသူတုိ႕ထည့္ေပးထားတဲ့ ကေလးကစားစရာ ေမာ္ေတာ္ကားေလးပါ။
လမ္းၾကားထိပ္ကုိ ေရာက္ရွိသြားျပီး လမ္းအတြင္းကုိ ၾကည့္လုိက္
ေတာ့ဘယ္သူကုိမွ် မေတြ႕ရပါ။ ခုနက ကေလး ဘယ္ေပ်ာက္ သြားသလဲလုိ႕ပေဟဠိဆန္ဆန္ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ သူတုိ႕ထဲက
တစ္ေယာက္က …“ဒီမွာၾကည့္ ျပာေတြေပၚမွာ ေျခရာေတြ အမ်ားၾကီးပဲ”
“ေခါစာ” ဗန္းထဲက အစား အစားေတြလည္း တစ္ေယာက္ ေယာက္စားေသာက္ထားသလုိ ပုံပ်က္ ေနျပီး နံေဘးမွာ ခင္းထားတဲ့ ျပာေတြေပၚမွာလည္း ေျခရာ အေသးေတြေရာ အၾကီးေတြေရာ ရွဳပ္ရွက္ခတ္ေနပါတယ္။
အဲဒီခ်ိန္မွာ သူတုိ႕ထဲက တစ္ေယာက္က မ်က္လုံးျပဴး
မ်က္ဆန္ျပဴးနဲ႕ အမွဳိက္ထုပ္ ျပစ္ခ်ရာ အေပါက္ကို လက္ညွိဳးထုိးျပီး“ဟုိမွာ …ဟုိမွာ” လုိ႕ ေအာ္ပါေတာ့တယ္။
က်န္တဲ့သူေတြ ၀ုိင္းၾကည့္ၾကေတာ့ ဘယ္သူကိုမွ် မေတြ႕ရပါဘူး။
ရုတ္တရက္ သူတုိ႕အားလုံးရဲ႕ မ်က္စိေရွ႕က အမွဳိက္ျပစ္တဲ့ အေပါက္၀ရွိ အနံ႕ျပန္မတက္ေအာင္ဖုံးကားေပးတဲ့ သံျပားဖုံးဟာ
သူ႕အလုိလုိ ပြင့္ျပီး ျပန္ပိတ္သြားပါတယ္။
“ဟုိမွာ .. ဟုိမွာ”လုိ႕ ေအာ္ေနတဲ့ လူငယ္လည္း ေအာ္ရင္း တန္းလန္းနဲ႕ လဲက်သြားပါတယ္။ တစ္အုပ္စုလုံး သတိေမ့သြားတဲ့
လူငယ္ကိုေပြ႕ခ်ီျပီး အခန္း ရွိရာဆီ အျမန္သယ္ေဆာင္
ရပါေတာ့တယ္။
ရုတ္ရုတ္သဲသဲ ျဖစ္သံေတြေၾကာင့္ သူတုိ႕ေနထုိင္ရာအလႊာရွိ နံေဘးခန္းက လူေတြလည္း အျပင္ထြက္ၾကည့္ၾကပါတယ္။
သူတုိ႕လည္းမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး ေနခဲ့ၾကပါတယ္။
မိနစ္(၂၀) နီးပါး ၀ုိင္းျပဳစုအျပီးမွာ သတိလစ္သြားတဲ့ လူငယ္လည္း
သတိျပန္ရလာပါတယ္။အေၾကာက္လြန္ေနသူရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ကုိ ဘုရားစင္က ေသာက္ေတာ္ေရေတြစြန္႕ျပီး ပက္ျဖန္းတဲ့
သူက ျဖန္း၊ လည္ပင္းမွာ စိတ္ပုတီး ဆြဲေပးၾကနဲ႕အလုပ္ရွဳပ္ၾက
ပါေတာ့တယ္။ သတိျပန္ရလာသူအား စိတ္ျငိမ္သြားရန္
ဆရာ၀န္က ေဆးတစ္လုံး တုိက္လုိက္ပါတယ္။
အခန္းပုိင္ရွင္ မိသားစုက အမွဳိက္ျပစ္ရာ လမ္းၾကားတြင္ သူတုိ႕အုပ္စုေခါစာျပစ္ခဲ့တဲ့ လင္ဗန္းနဲ႕ ျပာမွဳန္႕ေတြကို
မနက္ၾကမွ သန္႕ရွင္းေရးလုပ္လုိက္မယ္လုိ႕ ေျပာပါတယ္။
သူတုိ႕ထဲကတခ်ဳိ႕က အဲဒီေနရာကိုေနာက္တစ္ေခါက္
သြားၾကည့္ခ်င္ေၾကာင္း ေျပာၾကပါတယ္။ သူတုိ႕တေတြအခန္း
အေပါက္၀ကေန အဲဒီလမ္းၾကားေလး ထိပ္ဆီ ထြက္ၾကည့္ၾက
ပါတယ္။ တုိက္တစ္ခုလုံး တိတ္ဆိတ္ေနပါျပီ။ ခုနက မီးပြင့္လာတဲ့
နံေဘးအခန္းေတြလည္း မီးေတြပိတ္ျပီး ျပန္အိပ္သြားပုံ ရပါတယ္။ သူတုိ႕နံေဘးအခန္းမွ အိမ္ေျမွာင္တစ္ေကာင္ရဲ႕ စူးစူး၀ါး၀ါး စုတ္ထုိးသံေၾကာင့္သူတုိ႕အားလုံး လန္႕သလုိလုိ
ျဖစ္သြားၾကပါတယ္။
လက္က နာရီကိုၾကည့္လုိက္ေတာ့ (၁)နာရီ ထုိးဖုိ႕ မိနစ္အနည္းငယ္ လုိပါေသးတယ္။
အခန္းအေပါက္၀ကေန အမွဳိက္ျပစ္ရာလမ္းၾကားဆီကို သူတုိ႕အားလုံးထပ္သြားၾကဖုိ႕ ခ်ီတုံခ်တုံ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။
သူတုိ႕အားလုံး လမ္းၾကားေလးဆီမွာ ဘာမ်ား ဆက္ျဖစ္လာမလဲလုိ႕ စုိက္ၾကည့္ ေနၾကပါတယ္။
အခန္းအားလုံးဆီကေန အိမ္ေျမွာင္ေတြရဲ႕ ဆက္တုိက္ စုတ္ထုိးသံေၾကာင့္သူတုိ႕ အရမ္းအံ့ၾသေနပါတယ္။
ရုတ္တရက္ အမွဳိက္ျပစ္ရာ လမ္းၾကား
ထိပ္ရွိ မီးေရာင္ေအာက္မွာ လူအရိပ္ႏွစ္ခုကို ေတြ႕လုိက္ရပါတယ္။ သူတုိ႕အားလုံး နည္းနည္း ေတြးေ၀သြားပါတယ္။ သူတုိ႕ထဲက တစ္ေယာက္က …“ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ သြားၾကည့္ၾကရေအာင္၊ အရမ္းၾကီး ေၾကာက္မေနနဲ႕”
ဒီလုိနဲ႕ သူတုိ႕အားလုံး ခပ္လန္႕လန္႕ျဖင့္ လမ္းၾကားထိပ္ကို အသြား၊မေရာက္တေရာက္ေလာက္မွာ မီးေရာင္ေအာက္က အရိပ္ႏွစ္ခုဟာသူ႕အလုိလုိ ေပ်ာက္သြားျပန္ပါတယ္။
သူတုိ႕ထဲက တခ်ဳိ႕လည္းေဘာင္းဘီးက ခါးပတ္ေတြ ဆြဲျဖဳတ္ျပီး
တစ္ခုခုျဖစ္လာရင္ ခါးပတ္နဲ႕ရုိက္မယ့္ပုံစံ အသင့္ျပင္ထား
ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူတုိ႕ထဲကလူငယ္တစ္ဦးမွ …
“ခုနက ဒီလမ္းထိပ္က ဟုိဟာ(ကေလးကစားစရာ) ေလးေရာ”
လမ္းထိပ္ကို ပထမ တေခါက္အလာမွာ အတြင္းကေန လႊင့္ျပစ္လုိက္တဲ့ကေလးကစားစရာ အရုပ္ကားလည္း မေတြ႕ရေတာ့ပါ။ လမ္းၾကားေရွ႕ကို အေရာက္၊
အတြင္းကို ၾကည့္လုိက္ေတာ့ “ေခါစာ” ျပစ္ထားတဲ့
လင္ဗန္းလည္း မရွိေတာ့ပါ၊ အမွဳိက္ျပစ္တဲ့ အေပါက္၀ေအာက္မွာ
ကစားစရာ အရုပ္ကားေလး ေရာက္ေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။
ျပာမွဳန္႕ေတြလည္း ျပန္႕ၾကဲေနျပီး နင္းျပီးေလွ်ာက္ထားသလုိ
လူေျခရာ ပုံစံအမ်ားအျပားကို ေတြ႕လုိက္ရပါတယ္။
ေလး …. ငါးမိနစ္ေလာက္ဟုိၾကည့္ ဒီၾကည့္အျပီးမွာ သူတုိ႕အားလုံးအခန္းရွိရာဆီ လွည့္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။
အိမ္ခန္းသုိ႕ ေရာက္လုဆဲဆဲမွာ အေနာက္ဖက္မွ “ေတာက္”
ေခါက္သံ တစ္ခုကုိ ပီပီသသ ၾကားလုိက္ရပါတယ္။
လွည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဘာမွ် မေတြ႕ရပါ။
သူတုိ႕အားလုံး အခန္းအတြင္းကုိ ၀င္ၾကေတာ့မယ့္ဆဲဆဲမွာ
လူတစ္ဦးရဲ႕ ငိုရွိဳက္သံလုိလုိ အသံ သဲ့သဲ့တခ်ဳိ႕ကို ၾကားလုိက္ရပါတယ္။ ေနာက္တေခါက္ သြားၾကည့္ဖုိ႕ သူတုိ႕
မရဲေတာ့ပါ။
အလည္ေရာက္ေနသူေတြနဲ႕ စကားတေျပာေျပာျဖင့္ အိမ္ရွင္ဆရာ၀န္ပါ ဧည့္ခန္းထဲမွာ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါတယ္။
အိမ္ရွင္ျဖစ္သူဟာ အိမ္မက္မက္ေနသလုိလုိ အျပင္တြင္
တကယ္ခံစားေနရသလုိလုိ အိမ္မက္တစ္ခုကို မက္ခဲ့ပါတယ္ …
ဆရာ၀န္၊ ငယ္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူနဲ႕ “ေခါစာ” ျပစ္ခဲ့တဲ့ ဗလေတာင့္ေတာင့္လူငယ္ သုံးဦးတုိ႕ဟာ သူတုိ႕ အိမ္ခန္းထဲမွာ
ထုိင္ျပီး စကားေျပာေနၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အျပင္က
ဧည့္ေခၚ ေခါင္းေလာင္းတီးသံ ၾကားရပါတယ္။
တံခါးကို သြားဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္
အရြယ္ လူၾကီးတစ္ဦးနဲ႕ အသက္ ရွစ္ႏွစ္ … ကိုးႏွစ္အရြယ္ ကေလးငယ္တုိ႕ကို ေတြ႕ရပါတယ္။ သူတုိ႕က နံေဘးအခန္းမွာ
ေနသူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း၊ေျပာျပစရာ ရွိတယ္လုိ႕ ေျပာဆုိျပီး
သူတုိ႕ေနထုိင္ရာ ကပ္လွ်က္ အခန္းထဲသုိ႕ ေခၚေဆာင္သြား
ပါတယ္။ အခန္းထဲ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းမွာပဲကေလးငယ္က
သူတုိ႕သုံးဦးကို အခန္းအတြင္းထဲရွိ ေရခ်ဳိခန္းကိုလက္ညွိဳး
ထုိးျပပါတယ္။ ေရခ်ဳိးခန္းအတြင္းကို ေရာက္ေတာ့ အိမ္သာ
အေပၚရွိ ေရဆြဲခ်ရာ ေရပုံးထဲကို ပစၥည္းတစ္ခုခု ႏွဳိက္ယူေပးဖုိ႕ လက္ဟန္ေျခဟန္နဲ႕ ျပပါတယ္။ ေရဆြဲခ်ရာ ပုံးထဲကုိ
ႏွဳိက္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ပလပ္စတစ္နဲ႕ ေသေသခ်ာခ်ာ ထုတ္ပုိးထားတဲ့ ကေလးကစားစရာအရုပ္ကားေလးတစ္ခုကို
ေတြ႕ရပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ကေလးငယ္ကအုတ္နံရံဖက္ကုိ
လက္ညွိဳးထုိးျပလုိက္ပါတယ္။ အုတ္နံရံဟာ တီဗြီမ်က္ႏွာ
ျပင္ တစ္ခုလုိျဖစ္လာျပီး သခၤ်ဳိင္းတစ္ခုကို ျမင္ေနရပါတယ္။ သခၤ်ဳိင္းထဲရွိလမ္းအေကြ႕အေကာက္ အေတာ္မ်ားမ်ားကို
ျဖတ္ေက်ာ္အျပီးမွာ အုတ္ဂူတစ္ခုကို ေတြ႕ရပါတယ္။
ကေလးငယ္က ေရပုံးထဲမွာ ရရွိလာတဲ့ အရုပ္ကားေလးကုိ
အဲဒီအုတ္ဂူေပၚမွာ ထားေပးဖုိ႕ ျပသပါတယ္။ အဲဒီေနာက္
ရုတ္တရက္ဆုိသလုိ နံရံေပၚက ျမင္ကြင္းေရာ ကေလးငယ္ပါ
ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါတယ္။
အဲဒီခ်ိန္မွာ သူတုိ႕သုံးဦးကုိ အခန္းအတြင္းသုိ႕ ေခၚေဆာင္လာတဲ့
လူၾကီးျဖစ္သူက စကားေျပာဖုိ႕ ဧည့္ခန္းအတြင္းကို ေခၚေဆာင္
သြားပါတယ္။ သူဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ (၁၅)ႏွစ္ နီးပါးက ဒီတုိက္မွာ
အလုပ္လုပ္ရင္း ေနထုိင္တဲ့ ျမန္မာျပည္သား တစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္း၊
အလုပ္ လုပ္တဲ့ ေနရာကေန ကေလးကစားစရာ ပစၥည္းတစ္ခုကို
ယူေဆာင္လာမိေၾကာင္း၊ တေန႕ေတာ့ အခန္းထဲမွာ ေသာက္ရင္း
စားရင္းကေန မူးျပီး သူအိပ္ေပ်ာ္သြားေၾကာင္း၊ အဲဒီေနာက္ သူ
သတိလစ္သလုိ ျဖစ္သြားေၾကာင္း၊ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ဟာ တစုံတေယာက္ရဲ႕ ၀င္ေရာက္ပူးကပ္ျခင္းကို ခံရျပီး
အခန္းေဖာ္ေတြနဲ႕ အခ်င္းမ်ားခဲ့ေၾကာင္း၊
ေနာက္ဆုံးမွာ သူ႕အခန္းေဖာ္ သူငယ္ခ်င္း အလုပ္သမား
မ်ားက သူ႕ကုိ ရက္စက္စြာ သတ္ျပစ္ခဲ့ေၾကာင္း၊ သူ ေသဆုံးျပီး
တစ္ႏွစ္ေက်ာ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ျမန္မာျပည္ရွိ က်န္ရစ္သူ သူ႕မိသားစု
က ဘာသာေရးဆုိင္ရာ အမွ်အတန္း ေပးေ၀ခဲ့ေၾကာင္း၊ သူ ေသဆုံးတဲ့ ဒီေနရာမွာ ယေန႕အခ်ိန္အထိ ဘာသာေရးဆုိင္ရာ
ေဆာင္ရြက္မူမ်ား လုံး၀ မလုပ္ရေသးေၾကာင္း၊
ျမန္မာျပည္တြင္ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာသူ႕သားသမီးမ်ားအနက္
အၾကီးဆုံးျဖစ္သူ သူ႕သားေလးမွာ ယခုအခါပင္ပင္ပန္းပန္း
ဆင္းဆင္းရဲရဲျဖင့္ မိသားစုအား လုပ္ေကြ်းေနရေၾကာင္း၊
သူ႕အတြက္ အမွ်အတန္းေပးေ၀ဖုိ႕နဲ႕ သူ႕သားအၾကီးဆုံးေလးကုိ
ဒီႏုိင္ငံမွာ တရား၀င္အလုပ္သမားအျဖင့္ အလုပ္ လုပ္ခြင့္ရဖုိ႕
ကူညီေပးေစလုိေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ရွိ သူ႕မိသားစု
ထံ ဆက္သြယ္ဖုိ႕ ဖုန္းနံပါတ္ တစ္ခုကုိလည္း ေပးပါတယ္။ အဲဒီေနာက္သူလည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါေတာ့တယ္။
…… …… …
မနက္ေစာေစာစီးစီး ဧည့္သည္ေတြထဲမွ ငယ္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူနဲ႕
“ေခါစာ” ျပစ္ခဲ့တဲ့ လူငယ္တုိ႕ ႏွစ္ဦး ညက အိမ္မက္ဆုိးမ်ား မက္ေၾကာင္းအိမ္ရွင္ ဆရာ၀န္ကို ေျပာျပပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႕ ေနာက္ (၂) ရက္ခန္႕အၾကာမွာ ဆရာ၀န္ျဖစ္သူဟာ အလုပ္ထဲကေန အိမ္ကို ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။
အိမ္ေရွ႕ သံတံခါးကို ဖြင့္အ၀င္မွာ သူ႕နားထဲမွာ နံေဘးကေန တစုံ
တေယာက္ တုိးတုိးေလး ကပ္ေျပာသလုိ ခံစားလုိက္ရပါတယ္။ သူ႕ကုိေျပာသြားတဲ့ စကားသံက …
“ညီေလး၊ မင္း ထီထုိးထားတာ … တုိက္ျပီးျပီလား …”ရုတ္တရက္
သူ ေၾကာင္သြားပါတယ္၊ နံေဘးကို ၾကည့္လုိက္ေတာ့လည္း
သူ႕နံေဘး ပတ္၀န္းက်င္မွာ ဘယ္သူကုိမွ် မေတြ႕ရပါ။ ဒါနဲ႕ သူလည္းထီထုိးခဲ့တာကို သတိရသြားျပီး တုိက္ေအာက္ထပ္ကို ျပန္ဆင္းခဲ့ပါတယ္။
တုိက္နံေဘးက အိႏၵိယကုန္စုံဆုိင္အေရွ႕ရွိ သတင္းစာအပုံမွာ သူ ထုိးထားတဲ့ ထီနံပါတ္ကို ရွာေဖြလုိက္ပါတယ္။ သူ အရမ္းအံ့ၾသ သြားပါတယ္။
သူ႕ သူငယ္ခ်င္း ရယ္စရာအျဖစ္ ေျပာခဲ့တဲ့၊ သူ႕အိမ္မက္ထဲမွာ သရဲေပးခဲ့တဲ့ တယ္လီဖုန္းနံပါတ္ရဲ႕
ေနာက္ဆုံးဂဏန္းေလးလုံးဟာ ထီရဲ႕ဒုတိယဆုေနရာမွာ
ေတြ႕လုိက္ရလုိ႕ပါ။ ထီထုိးထားေပမဲ့ ထီေပါက္ဖုိ႕
လုံး၀ မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ သူ႕အျဖစ္ဟာ သူ႕ကုိယ္သူ မယုံသလုိနဲ႕
သတင္းစာေပၚက နံပါတ္ကုိ ၾကည့္လုိက္ လက္ထဲမွာ ထုိးထားတဲ့
ထီ စာရြက္ကို ၾကည့္လုိက္နဲ႕ ဂနာမျငိမ္ ျဖစ္ေနပါတယ္။
အိမ္ရွင္ဆရာ၀န္ျဖစ္သူဟာ သူ႕မိသားစုကို ထီေပါက္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းစုံကုိ ေျပာျပလုိက္ပါတယ္။
သူ႕ဇနီးသည္နဲ႕ မိခင္ျဖစ္သူတုိ႕က ကြယ္လြန္သြားသူအတြက္
ဆြမ္းသြတ္အမွ် ေပးေ၀ဖုိ႕၊ အိမ္မက္ထဲမွာ ေပးခဲ့တဲ့
ဖုန္းနံပါတ္ကို ဆက္သြယ္ၾကည့္ဖုိ႕ တုိက္တြန္းၾကပါတယ္။ မယုံတ၀က္ယုံတ၀က္နဲ႕ အိမ္မက္ထဲက ဖုန္းနံပါတ္ကို သူ ဆက္သြယ္လုိက္ပါတယ္။
ျမန္မာျပည္က တယ္လီဖုန္းပိုင္ရွင္မိသားစုရဲ႕အကူအညီေပး
မွဳေၾကာင့္က်န္ရစ္သူ မိသားစုနဲ႕ သူ အဆက္အသြယ္ ရခဲ့ပါတယ္။
သူဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ (၁၅)ႏွစ္ေလာက္က ဒီတုိင္းျပည္မွာ အလုပ္လာ
လုပ္ရင္း ကြယ္လြန္ခဲ့သူနဲ႕ ခင္မင္ရင္းႏွီးသူ တစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္း၊ က်န္ရစ္သူ မိသားစုကိုအကူအညီေပးခ်င္ေၾကာင္း
ေနာက္ရက္ေတြမွာသူ ထီေပါက္လုိ႕ ရခဲ့တဲ့ ေငြေတြထဲက
ျမန္မာေငြ (၁၀) သိန္း တန္ဖုိးကုိလႊဲပုိ႕ေပးလုိက္သလုိ
ကြယ္လြန္သူရဲ႕ သားအၾကီးဆုံးျဖစ္သူကိုလည္းဒီတုိင္းျပည္မွာ
တရား၀င္ အလုပ္သမားအျဖစ္ လာေရာက္ႏုိင္ေအာင္အစစ
အရာရာ အကုန္အက်ခံ ကူညီမယ္ဖုိ႕ ကတိေပးလုိက္ပါတယ္။
အဲဒီရက္ေတြ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဆရာ၀န္ျဖစ္သူဟာ သူ႕အခန္းနဲ႕
ကပ္လွ်က္အခန္းက အခန္းပုိင္ရွင္ေတြကိုလုိက္လံစုံစမ္းခဲ့ပါတယ္။
အခန္းပုိင္ရွင္ တရုတ္အဖြားၾကီးဟာ အဲဒီအခန္းမွာ တခါတရံ
သာ လာေနေလ့ရွိေၾကာင္း နံေဘးခန္းေတြက ေျပာျပၾကပါတယ္။
ဒါနဲ႕ အခန္းပိုင္ရွင္ တရုတ္အဖြားအုိ ရွိရာဆီ သူ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။
တရုတ္အဖြားအုိက ဆရာ၀န္မိသားစုအခန္းနံေဘးရွိ သူ႕အခန္း
ဟာ ႏုိင္ငံျခားမွာ ေရာက္ရွိေနတဲ့ သူ႕သမီးနဲ႕ သမက္တုိ႕ ပုိင္ဆုိင္
တဲ့ အခန္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ လြန္ခဲ့တဲ့ (၁၅)ႏွစ္ ပတ္၀န္းက်င္က သူ႕တုိ႕မိတ္ေဆြ တရုတ္လူမ်ဳိးတစ္ဦးက သူ႕ အလုပ္သမားမ်ား
ေနထုိင္ရန္ ဌားရမ္းခဲ့ဖူးေၾကာင္း၊ အဲဒီေနာက္ေတာ့
အိမ္ဌားေတြ ခဏခဏေျပာင္းေရႊ႕ၾကေၾကာင္း၊
ဒါနဲ႕ ေနာက္ပုိင္းမွာ ဘယ္သူကိုမွ် မဌားေတာ့ပဲ သူ ေနထုိင္
ခဲ့ေၾကာင္း၊ ယခင္က ဘာမွ် မျဖစ္ခဲ့တဲ့ သူ႕အခန္းဟာညဖက္ေတြ
မွာ သရဲေျခာက္သလုိ ထူးထူးဆန္းဆန္းေတြ ျဖစ္ေၾကာင္း၊
ဒါေၾကာင့္ ဘယ္သူကိုမွ် ထပ္မဌားေတာ့ပဲ တခါတရံ
ေန႕လည္ပုိင္းေတြမွာ သူ အလည္လာျပီး ေနခဲ့ေၾကာင္း၊ ညဖက္မွာ မအိပ္ရဲတာေၾကာင့္ယခုအခါ သူတုိ႕ ပုိင္ဆုိင္တဲ့
ပစၥည္းအေဟာင္းမ်ားသာ ထားရွိေသာစတုိးခန္းအျဖစ္
အသုံးျပဳေၾကာင္း ရွင္းျပပါတယ္။
ဆရာ၀န္ျဖစ္သူက တရုတ္အဖြားအုိအား လြန္ခဲ့ေသာ (၁၅)ႏွစ္ခန္႕ကအဲဒီအခန္းမွာ သူ႕သူငယ္ခ်င္း အလုပ္သမား
တစ္စု ေနထုိင္ခဲ့ဖူးေၾကာင္း၊သူတုိ႕ထဲက တစ္ေယာက္ဟာ အရက္ အလြန္ေသာက္ေသာေၾကာင့္လုပ္ငန္းခြင္ထဲမွာကြယ္လြန္ခဲ့ေၾကာင္း၊
ကြယ္လြန္သူ ပိုင္ဆုိင္ခဲ့တဲ့ပစၥည္းတစ္ခုဟာ အဲဒီအခန္းထဲမွာ
က်န္ရစ္ခဲ့ေၾကာင္း၊ သူ ဒီတုိက္ကိုေျပာင္းေရႊ႕လာျပီး မၾကာမဏ
ဆုိသလုိ ကြယ္လြန္သူက အိမ္မက္ေပးေၾကာင္း၊
ဒါေၾကာင့္ အဲဒီအခန္းထဲမွာ ကြယ္လြန္သူအတြက္ ရည္စူး
ျပီး ဘာသာေရးဆုိင္ရာ ဆုေတာင္းေမတၲာပုိ႕တဲ့ ပြဲတစ္ခု လုပ္ခ်င္
ေၾကာင္း ခြင့္ေတာင္းခံပါတယ္။ အခန္းပုိင္ရွင္ အဖြားအုိကလည္း
ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ ခြင့္ျပဳခဲ့ပါတယ္။
စေန၊ တနဂၤေႏြ ရုံးပိတ္ရက္ တစ္ခုမွာ ဆရာ၀န္မိသားစုနဲ႕ ရင္းႏွီးသူသူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြမ်ားဟာ အဲဒီတုိင္းျပည္ကို
ၾကြေရာက္ေနတဲ့ျမန္မာဘုန္းေတာ္ၾကီးတစ္ပါးကို ပင့္ဖိတ္ခဲ့
ၾကပါတယ္။တရုတ္မိသားစုပုိင္ဆုိင္ရာ အခန္းအတြင္း
ကြယ္လြန္သူအတြက္ ရည္စူးျပီး ဆုေတာင္းေမတၲာပုိ႕သလုိ
သရဲေျခာက္တယ္လုိ႕ နာမည္ၾကီးေနတဲ့ အမွဳိက္သြား
ျပစ္ရာ လမ္းၾကားဆီမွာလည္း ပရိတ္တရား နာယူခဲ့ၾကပါတယ္။
တရားပြဲအျပီး ဆရာ၀န္နဲ႕ သရဲေျခာက္ မေျခာက္ကို စမ္းသပ္ခဲ့တဲ့
ငယ္သူငယ္ခ်င္းတုိ႕ဟာ အဲဒီအခန္းထဲရွိ အိမ္သာအေပၚမွ
ေရဆြဲခ်ရာေရပုံးထဲကုိ ရွာေဖြ ခဲ့ၾကပါတယ္။
ေရပုံးအတြင္းက ပလပ္စတစ္နဲ႕ေသေသခ်ာခ်ာ ထုပ္ပိုးထားတဲ့
ကေလးကစားစရာ အရုပ္ကားေလးတစ္စီးကုိ
ေတြ႕ရွိျပီးတဲ့ေနာက္ပုိင္း သရဲတေစၦ မယုံၾကည္တဲ့ ဆရာ၀န္
ဟာ သူ႕အယူအဆကို စြန္႕လြတ္လုိက္ပါေတာ့တယ္။
သူတုိ႕ႏွစ္ဦးဟာ အရုပ္ကားေလးကို တရုတ္သခၤ်ဳိင္း တစ္ခုခုမွာ သြားထားျပစ္ဖုိ႕ စိတ္ကူးၾကပါတယ္။
ဒီလုိနဲ႕ အဌားကားတစ္စီးကို ဌားျပီးတရုတ္သခၤ်ဳိင္းတစ္ခုသုိ႕
သြားေရာက္ခ်င္ေၾကာင္း ကားသမားကို ေျပာပါတယ္။
ကားသမားက ဘယ္သခၤ်ဳိင္းလဲလုိ႕ ေမးေတာ့ သူတုိ႕ႏွစ္ဦး
လည္း တရုတ္သခၤ်ဳိင္းျဖစ္ရင္ ျပီးေရာလုိ႕ ျပန္ေျဖခဲ့ပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႕
သူတုိ႕ႏွစ္ဦး အဌားကားရဲ႕ ေနာက္ခန္းကေနလုိက္ပါခဲ့ၾကပါတယ္။
ကားသမားက ေရွ႕ခန္းမွာ ကားေမာင္းေနရင္း တရုတ္လုိ ေျပာေနပါ
တယ္။ သူတုိ႕ကေတာ့ ကားသမား အဌားကားဌာနနဲ႕ တရုတ္လုိ
ေျပာေနတယ္လုိ႕ပဲ ယူဆေနၾကပါတယ္။ ကားဟာ နာရီ၀က္နီးပါး
ၾကာေအာင္ ေမာင္းေနခ်ိန္မွာ သူတုိ႕ စိတ္ထဲ ဒီကားသမား ပုိက္ဆံ
ပုိလုိခ်င္လုိ႕ လွည့္ပတ္ေမာင္းေနတယ္ ထင္မိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္
ကားသမားကို ဘယ္ေတာ့ေရာက္မလဲလုိ႕ ေမးလုိက္ေတာ့ ကားသမား
က ခင္ဗ်ားတုိ႕ သြားခ်င္တဲ့ ေနရာကို မၾကာခင္ ေရာက္ေတာ့မွာပါလုိ႕
ျပန္ေျဖျပီး တစ္ေယာက္တည္း တရုတ္လုိ ဆက္ေျပာေနပါတယ္။
ဒီလုိနဲ႕ တရုတ္သခၤ်ဳိင္းကုန္းတစ္ခုရဲ႕ ေရွ႕မွာ ကားသမားက ကားကို
ရပ္ေပးလုိက္ပါတယ္။
သူတုိ႕ႏွစ္ဦးလည္း တရုတ္သခၤ်ဳိင္း၀န္းထဲကို ေရာက္ျပီး ဟုိအုတ္ဂူေပၚ
တင္ခဲ့ရင္ ေကာင္းႏူိးႏူိး ဒီအုတ္ဂူေပၚမွာ ထားခဲ့ရင္ ေကာင္းႏိူးႏိူးနဲ႕
သခၤ်ဳိင္း အလယ္က လမ္းမၾကီးအတုိင္း ၀င္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ရုတ္တရက္
သခၤ်ဳိင္းလမ္းမၾကီးရဲ႕ လက္၀ဲဖက္ တစ္ေနရာကေန ေလခြ်န္သံကုိ
ၾကားလုိက္ရပါတယ္။ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ကေလးငယ္ တစ္ဦးက သူတုိ႕ကို
လက္ယက္ျပီး ေခၚေနပါတယ္။ ဒါနဲ႕ ကေလးငယ္ရွိရာဆီ သူတုိ႕ သြားၾက
ပါတယ္။ ကေလးငယ္ရဲ႕ နံေဘးနားကို မေရာက္ရွိခင္ သူတုိ႕ရဲ႕ မ်က္စိေရွ႕
မွာပဲ ကေလးငယ္ဟာ ေပ်ာက္ခ်င္းမလွ ေပ်ာက္သြားပါတယ္။ လွမ္းေခၚ
ခဲ့တဲ့ ေနရာဆီကုိ ေရာက္ေအာင္သြားၾကည့္လုိက္ေတာ့ သူတုိ႕ အရမ္း
ထိန္႕လန္႕သြားပါတယ္။ အုတ္ဂူေလး တစ္ခုပါ။ အဲဒီအေပၚမွာ သူတုိ႕
“ေခါစာ” ျပစ္ခဲ့တဲ့ လင္ဗန္းကို ေတြ႕လုိက္ရပါတယ္။ သူတုိ႕ႏွစ္ဦးလည္း
ယူေဆာင္လာတဲ့ ကစားစရာ အရုပ္ကားေလးကို အုတ္ဂူေပၚမွာ တင္ျပီး
ခပ္သုတ္သုတ္ ထြက္ခြာခဲ့ၾကပါတယ္။
တရုတ္သခၤ်ဳိင္းအေပါက္၀ကို ျပန္ထြက္လာေတာ့ အလာမွာ ဌားစီးခဲ့တဲ့
ကားနဲ႕ ကားေမာင္းသူကို ေတြ႕ရတာေၾကာင့္ ကားဌားခ်င္ေၾကာင္း
ေျပာျပီး ကားေပၚသုိ႕ တက္လုိက္ပါတယ္။ ကားေပၚမွာ ဆယ္မိနစ္
ေက်ာ္ေက်ာ္ ထုိင္ေနတဲ့ခ်ိန္အထိ ကားမေမာင္းတာေၾကာင့္ ကားသမား
ကုိ ဘာျဖစ္လုိ႕ မေမာင္းသလဲဆုိျပီး ေမးၾကည့္လုိက္ေတာ့ ကားသမားက
“ဒီသခၤ်ဳိင္းဆီကုိ အလာမွာ ခင္ဗ်ားတုိ႕ ႏွစ္ေယာက္နဲ႕ အတူတူ ပါလာ
တဲ့ ေကာင္ေလးေရာ ျပန္မလုိက္ေတာ့ဘူးလား ….”
သူတုိ႕ႏွစ္ဦး ကားတံခါးဖြင့္ျပီး ကားေပၚကေန မေျပးရုံတမယ္
ျပန္ဆင္းေတာ့မလုိ ျဖစ္သြားျပီးမွ ….
“သူ ျပန္မလုိက္ေတာ့ဘူး … လာခဲ့တဲ့ေနရာကို အျမန္ဆုံး ေမာင္းပါ..............
Comments
Post a Comment